Jak rozpoznać style wnętrzarskie? Czym się charakteryzują? Wszystkie style wnętrz w jednym miejscu.
- Styl nowoczesny - prostota i funkcjonalność
- Mniej znaczy więcej - styl minimalistyczny
- Styl modern classic - elegancka powściągliwość
- Tradycja w najlepszym wydaniu - styl klasyczny
- Wnętrzarski miszmasz, czyli styl eklektyczny
- Lata 20., lata 30. - styl art déco
- Styl kolonialny - z nutą egzotyki
- Styl francuski - paryska elegancja
- Styl glamour - luksus i blask
- Sentymentalny styl vintage
- Styl Hamptons - amerykański sen
- Po wiejsku, czyli styl rustykalny
- Styl skandynawski - prostota, jasne kolory i naturalne materiały
- Styl prowansalski - pachnący lawendą i rozmarynem
- Styl śródziemnomorski - pod słońcem (nie tylko) Toskanii
- Sielankowy styl angielski
- Romantyczne przecierki - styl shabby chic
- Z miasta na wieś - styl modern rustic
- Jak w dawnej fabryce - styl industrialny / loftowy
- Styl etno - barwy świata
- Styl orientalny - z tysiąca i jednej nocy
- Z artystyczną fantazją - styl boho
- Styl japandi - zen + hygge
Styl nowoczesny - prostota i funkcjonalność
O stylu nowoczesnym w designie mówimy od pierwszej połowy XX wieku, bo zaczął się rozwijać wraz z modernizmem i masową produkcją przemysłową. Tym, co go wyróżnia, jest dążenie do funkcjonalności i prostoty oraz wykorzystanie nowoczesnych technologii i materiałów. To podejście do projektowania zarówno przedmiotów, jak i wnętrz, nieustannie cieszy się dużą popularnością, choć oczywiście z czasem zmienia się jego oblicze.
Wnętrze w stylu nowoczesnym. Projekt: Tilla Architects. Zdjęcie: Tom Kurek
Najważniejsze cechy stylu nowoczesnego to funkcjonalność i ergonomia. Projektowanie zarówno wnętrz, jak i przedmiotów podporządkowane jest ich funkcji - zwraca się uwagę na ergonomię, dobrą komunikację, przestrzeń do przechowywania czy łatwość utrzymania w czystości. Stąd dążenie do prostych form i przejrzystych układów, zastosowanie nowoczesnych materiałów i technologii, a także unikanie nadmiaru ozdobników i detali.
Także kolorystyka nowoczesnych wnętrz podporządkowana jest ich funkcji i wynika z wiedzy na temat wpływu koloru na samopoczucie człowieka. Dlatego we wnętrzach mieszkalnych dominują zwykle jasne i stonowane kolory, takie jak biel, szarości czy wszelkie odcienie beży i brązów, które pozwalają stworzyć spokojną atmosferę. Jednak w przestrzeniach, w których nie spędza się dużo czasu, a mają być bardziej dynamizujące, projektanci śmiało sięgają po czerń albo mocne i żywe kolory.
Projektanci wnętrz w stylu nowoczesnym chętnie korzystają ze zdobyczy inżynierii materiałowej, wybierając materiały, które przy zachowaniu podobnej estetyki zapewniają lepsze od tradycyjnych pierwowzorów walory użytkowe. I tak drewno w znacznej mierze zastąpiły materiały drewnopochodne, jak różnego typu płyty laminowane, naturalny kamień - kompozyty i konglomeraty, a len i bawełnę tkaniny o zwiększonej wytrzymałości i odporności na plamy. Poza tym w nowoczesnych wnętrzach spotykamy stal nierdzewną, szkło, aluminium, beton i tworzywa sztuczne.
Meble nowoczesne mają przemyślane, często wynikające z kompleksowych badań ergonomiczne formy. Dążenie do funkcjonalności nie zaprzecza jednak estetyce - projektanci w coraz większym stopniu zwracają uwagę na połączenie czystego pragmatyzmu z przyjemnością obcowania z pięknym obiektem czy przyjemnym w odbiorze materiałem.
Dodatki i dekoracje w stylu nowoczesnym mogą być bardzo zróżnicowane, zwykle jednak nie dominują wnętrza - ozdobą są zarówno funkcjonalne przedmioty, takie jak lampy czy tekstylia, a także sztuka i rośliny.
Styl nowoczesny to raczej możliwości niż ograniczenia. Daje ogromne pole do uwzględnienia indywidualnych potrzeb i gustu użytkowników. Niezależnie jednak od estetyki, skupia się na prostocie i funkcjonalności. Kluczową rolę w nowoczesnym wnętrzu odgrywa jego układ, dobre oświetlenie, zapewnienie komfortu termicznego czy dobrej wentylacji. Warstwa estetyczna ma zapewnić wysokie walory użytkowe i dobre samopoczucie użytkowników. Coraz większą uwagę w projektowaniu wnętrz zwraca się na dostosowanie ich do użytkowników ze specjalnymi potrzebami oraz wpływ na środowisko.
Mniej znaczy więcej - styl minimalistyczny
Styl minimalistyczny narodził się w latach 60. XX wieku, lecz teraz przeżywa swój renesans. We wnętrzach wywodzi się z filozofii minimalizmu, która jest odpowiedzią na nadmierną konsumpcję i skupienie na przedmiotach. Minimalizm promuje samoograniczenie, prostotę i funkcjonalność, co we wnętrzach wyraża się poprzez eliminację zbędnych detali i ozdób. Ograniczenie ilości przedmiotów do niezbędnego minimum ma na celu stworzenie spokojnej, harmonijnej przestrzeni, która nie dostarcza nadmiaru bodźców.
Wnętrze w stylu minimalistycznym. Projekt: Marta Pala-Szczerbak, Mminimoo.pl. Stylizacja: Magdalena Chudkiewicz. Zdjęcie: Yassen Hristov
Minimalistyczne wnętrze cechuje oszczędność i czystość form. Walor dekoracyjny mają starannie dobrane materiały oraz przestrzeń sama w sobie. Kluczową cechą wnętrza w stylu minimalistycznym są proste formy. Styl minimalistyczny redukuje formy, zarówno przedmiotów, jak i architektury, do tego, co niezbędne z punktu widzenia funkcjonalności, upatrując piękna w prostocie, a nie dekoracyjności.
Choć często kojarzy się z chodem, kanciastymi, geometrycznymi bryłami, w styl minimalistyczny doskonale wpisują się też obłe, organiczne kształty.
O urodzie minimalistycznych mebli i wnętrz stanowią starannie dobrane, często szlachetne materiały. Brak zbędnych detali pozwala w pełni wydobyć ich naturalne piękno, jak rysunek słojów, gładkość kamienia, refleksy światła na powierzchni metalu lub szkła.
Unikanie nadmiaru w minimalistycznych wnętrzach dotyczy także kolorystyki i wzorów - dominują gładkie, jednolite powierzchnie i plamy barwne, często jednorodna kolorystyka pozwala wizualnie “zgubić” pewne elementy, albo wprost przeciwnie - podkreślić walory przestrzeni.
Styl minimalistyczny oznacza ograniczenie mebli i dodatków do tych niezbędnych. Wizualny ład we wnętrzu pozwala zachować dobrze zaplanowana przestrzeń do przechowywania - najczęściej zintegrowane z architekturą zabudowy meblowe.
W minimalistycznej aranżacji elementem dekoracyjnym staje się przestrzeń sama w sobie - podkreśla proporcje pozostałych elementów i daje oddech. Stworzenie czystego, prawdziwie minimalistycznego wnętrza wymaga bardzo precyzyjnego projektu, aby ukryć niezbędne z technicznego punktu widzenia elementy, oraz zaplanować miejsce na wszystkie niezbędne do życia przedmioty, tak można było łatwo ukryć je przed wzrokiem.
Typowymi rozwiązaniami stosowanymi w minimalistycznych wnętrzach są architektoniczne oprawy oświetleniowe, systemy zabudów, zwłaszcza z gładkimi frontami i ukrytymi uchwytami lub systemami dotykowego otwierania. Obecnie producenci oferują liczne rozwiązania, które pozwalają na niewidoczny montaż mebli i różnych elementów wykończeniowych, dzięki czemu można uzyskać minimalistyczny efekt niezakłócony “technikaliami”.
Styl modern classic - elegancka powściągliwość
Elegancki, prosty i harmonijny styl modern classic cieszy się obecnie ogromną popularnością. To ponadczasowa klasyka, ale w nieco nowocześniejszym, bardziej minimalistycznym wydaniu. Dostosowana do współczesnych potrzeb i estetyki, ale wciąż przepełniona elegancją i harmonią.
Styl modern classic jest powściągliwy i ponadczasowy, nie epatuje wymyślnymi zdobieniami i nie stara się podążać za modą. Dominuje prosta, funkcjonalna forma - elegancja kryje się w doskonałych proporcjach, starannym wykonaniu i dobrym materiale.
Wnętrze w stylu modern classic. Projekt: Loft Factory. Zdjęcie: Stan Zajączkowski
Wnętrza w stylu modern classic są zazwyczaj utrzymane w stonowanych barwach - eleganckich odcieniach beży i brązów, szarościach lub bieli. Nieraz pojawiają się graficzne czarne akcenty, ale unika się wszelkiej ekstrawagancji.
Materiały mogą być tradycyjne, jak drewno czy skóra, i nowoczesne - jak konglomeraty i laminaty. Tym, co je łączy w stylu modern classic jest wysoka jakość, ponadczasowy design i trwałość.
We wnętrzach w stylu modern classic dekoracje muszą być przemyślane, tak aby stały się eleganckim akcentem, który nada wnętrzu indywidualny charakter. Może to być jakiś jeden bardziej spektakularny element wykończenia, jak wyłożony kamieniem o dynamicznym usiłowaniu fragment ściany, designerski mebel lub lampa, albo sztuka.
Do urządzania wnętrza w stylu modern classic trzeba podejść chłodno i z rozmysłem. Nie ulegać chwilowym modom i trendom, wybierać rzeczy proste, ale dobrej jakości, które nie znudzą się szybko i nie zniszczą. Uwagę należy skupić na funkcjonalności rozwiązań, a jeśli chodzi o estetykę - na proporcjach. Dzięki temu stworzymy wnętrze pełne harmonii i ponadczasowe. Takie, że jeśli zechcemy coś zmienić, to będzie to lampka przy łóżku lub obraz na ścianie.
Tradycja w najlepszym wydaniu - styl klasyczny
Czym jest styl klasyczny we wnętrzach? To pojemne pojęcie, którym określamy właściwie wszystkie wnętrza inspirowane epokami historycznymi. W praktyce jednak zwykle mówimy tak o wnętrzach z “antykami”, czyli meblami sprzed II wojny światowej lub stylizowanymi. Punktem wyjścia dla takich wnętrz jest polski dworek, rzadziej styl pałacowy. Znamionuje je elegancja i poszanowanie tradycji oraz przytulna rodzinna atmosfera. Pożądanymi elementami jest kominek i np. fortepian lub pianino.
W klasycznym wnętrzu króluje ciemne drewno - znajdziemy je często w widocznych elementach architektonicznych (lub ich atrapach) - jak belki stropowe czy słupy, na podłodze - w postaci desek lub parkietu, i oczywiście jako główny budulec solidnych mebli. Oprócz drewna może pojawić się kamień, cegła i w ogóle ceramika, oraz tkaniny, często żakardy lub wełniane gobeliny lub kilimy.
W klasycznym wnętrzu inspirowanym polskim dworkiem są solidne meble z litego drewna, zwykle w ciemnym wybarwieniu - komody, kredensy, bufety, koniecznie stół i komplet krzeseł. Łóżka zazwyczaj są stylizowanymi współczesnymi meblami, bo te z epoki są najczęściej dla nas za małe. Niezależnie czy odziedziczone po przodkach, kupione w antykwariacie czy po prostu stylizowane, są zazwyczaj mniej lub bardziej bogato zdobione ręcznie wykonanymi rzeźbieniami.
Wśród nawiązujących do historycznych epok dodatków takich jak ciężkie, suto drapowane story w oknach, szafkowe zegary, lustra i obrazy w rzeźbionych ramach, są rodzinne pamiątki lub przedmioty mające za takie uchodzić - jak wyeksponowana na ścianach biała broń, trofea myśliwskie, portrety lub zdjęcia przodków, biblioteka, dekoracyjne szkło, porcelana i inne bibeloty.
Klasyczne wnętrze powinno tchnąć spokojem, solidnością i i tradycją. Wrażenie takie pomoże stworzyć harmonijna, oparta na symetrii aranżacja utrzymana w ciepłych odcieniach brązu z akcentami złota, bordo i ciemnej zieleni. Unikać należy dysonansów i szczególną ostrożność zachować przy wprowadzaniu materiałów i przedmiotów w jaskrawy sposób kojarzących się z nowoczesnością. Jeżeli takie muszą się pojawić, warto je ukryć, np. telewizor w stylizowanej zabudowie. Obroni się natomiast z pewnością odpowiednio dobrana sztuka współczesna.
Wnętrzarski miszmasz, czyli styl eklektyczny
Jego cechą charakterystyczną jest łączenie różnych stylów, epok i motywów. Styl eklektyczny - typowy dla wnętrz powstających przez pokolenia - zyskał popularność w XIX wieku. Dziś określamy tak łączenie w jednej przestrzeni różnych estetyk, które razem tworzą spójną i harmonijną aranżację o unikatowym, indywidualnym charakterze. Zazwyczaj są to wnętrza, w których przedmioty z przeszłością spotykają się ze współczesnym designem.
Styl eklektyczny - co go wyróżnia? W eklektycznym wnętrzu znajdziemy elementy zaczerpnięte z różnych stylów, takich jak vintage, nowoczesny, industrialny, rustykalny, minimalistyczny czy klasyczny.
Wnętrze w stylu eklektycznym. Projekt: Dembowska Studio architektury. Zdjęcie: Marcin Grabowiecki. Stylizacja: Eliza Mrozińska
Wnętrza eklektyczne odzwierciedlają gust i preferencje właścicieli. Nie ma sztywnych zasad, którymi trzeba się kierować w ich urządzaniu. Aby jednak całość nie sprawiała wrażenia przypadkowej zbieraniny, warto by dobieraniu mebli i dodatków towarzyszyła jakaś myśl przewodnia - kolor, materiał czy jakiś wspólny motyw. Niekoniecznie musi on obejmować całe wnętrze - często dialog nawiązują ze sobą poszczególne przedmioty, które - mimo całkiem różnej stylistyki - mają podobną formę albo pasują do siebie w inny sposób.
Wnętrza eklektyczne tworzą zwykle osoby obdarzone dużą wyobraźnią i sprecyzowanym gustem, bo dobieranie spośród - zdawać by się mogło - nieograniczonej palety możliwości, wymaga estetycznej świadomości, dyscypliny i wyczucia. Urządzanie takiego wnętrza opiera się zwykle na skojarzeniach i balansowaniu pomiędzy podobieństwami a kontrastami. Przykładem może być wprowadzenie minimalistycznych mebli do bogatego w detale architektoniczne mieszkania w kamienicy i przełamanie całości jednym lub kilkoma fantazyjnymi akcentami, jak ekscentryczna sofa o organicznej formie albo niezwykła lampa z piórami. Tak czy inaczej, ostatecznym kryterium jest subiektywne poczucie, że wszystko razem dobrze ze sobą wygląda.
Lata 20., lata 30. - styl art déco
W okresie międzywojennym sztuka, architektura i design zaczęły odzwierciedlać ducha nowoczesności, w projektowaniu zwrócono się ku formalnej i estetycznej dyscyplinie, co znalazło wyraz w symetrii i uporządkowanej geometrii form. Mimo że w większym niż dotychczas stopniu zaczęto zwracać uwagę na funkcjonalność przedmiotu, wnętrza w stylu art déco charakteryzuje umiłowanie bogactwa i luksusu, rozumianych jako zastosowanie kosztownych materiałów, zwłaszcza szlachetnych gatunków drewna i kamienia, oraz kunsztowne wykonanie.
Artdekowskie meble zwracają uwagę wyjątkowo dopracowanym układem słojów na płatach forniru bądź użyłowania na elementach kamieniarskich, co miało podkreślić naturalne piękno materiału i geometrię mebla. Meble i przedmioty dekoracyjne w stylu art déco wyróżniają geometryczne formy, takie jak prostopadłościany, łuki, trapezy, stożki, wachlarze i piramidy. Dotyczy to zarówno brył, jak i wzorów, które zwykle przybierają postać abstrakcyjnych kompozycji złożonych z elementów kół, kwadratów i trójkątów. Zawsze jednak, dzięki symetrii bądź zachowaniu wyraźnego rytmu są one harmonijne i uporządkowane.
Wnętrze w stylu art deco. Projekt: Roland Stańczyk RS Studio. Zdjęcie: Budzik Studio Michał Przeździk-Buczkowski
Przepych stylu art déco dobrze oddaje stwierdzenie, że liczy się nie ilość, lecz jakość. Stąd wykorzystanie, zarówno w wykończeniu wnętrz, jak i meblarstwie i sztuce dekoracyjnej, szlachetnych materiałów - marmuru, szkła, złota, srebra a także brązu i chromu, skóry czy jedwabiu. Duże płaszczyzny pozwalają wydobyć ich naturalne piękno. Szczególną rolę w tym stylu odgrywa drewno - zwłaszcza finezyjne wykorzystanie fornirów, także z czeczotu (narośli na drzewie charakteryzującej się “poplątanym” rysunkiem słojów).
Charakterystyczne dla art déco są lśniące powierzchnie - polerowane kamienie i metale, wykończone na wysoki połysk drewno, a także lustra i kryształy. Proste geometryczne formy mebli w stylu art déco pozwalają w pełni skupić się na dopracowanym detalu i finezji wykonania - przemyślane formy podkreślają proste, lecz szalenie dekoracyjne rzeźbienia i delikatne ornamenty.
Chcąc urządzić wnętrze w stylu art déco, nie ma co liczyć na masową produkcję, bo styl ten jest jej zaprzeczeniem. Z pewnością warto poszukać w antykwariatach i na aukcjach oryginalnych mebli i przedmiotów dekoracyjnych z tego okresu. Dopełnieniem mogą być zaprojektowane i wykonane na zamówienie współczesne meble inspirowane tym stylem. Ważna jest dyscyplina i unikanie obcych stylistycznie elementów, bo chociaż wnętrza w stylu art déco bywają bardzo dekoracyjne, to nieodpowiedni dobór przedmiotów może łatwo sprawić, że całość zatraci charakterystyczne dla tego stylu uporządkowanie.
Styl kolonialny - z nutą egzotyki
Najkrócej można go opisać jako styl klasyczny doprawiony egzotyką krajów kolonialnych, takich jak Indie, Karaiby, kraje Afrykańskie czy Ameryki Południowej. Europejczycy, którzy w XIX wieku się tam osiedlali, zamawiali meble u miejscowych rzemieślników. W ten sposób europejskie łóżka, stoły i szafy, wykonane z lokalnych materiałów i często zdobione według tamtejszych kanonów, zyskiwały całkiem nowy styl. Tę mieszankę tradycji europejskiej z kulturami krajów kolonialnych dziś ogólnie nazywamy stylem kolonialnym, choć oczywiście w różnych miejscach globu miał różne oblicza.
Meble kolonialne wykonane są z egzotycznych gatunków drewna, charakterystycznych dla miejsca, z którego pochodzą, np. mango, sezamu, teku lub mahoniu, a także innych lokalnych materiałów, jak rattan czy bambus. Często spotykane są plecionki z różnego rodzaju liści i traw, np. liści bananowca.
Meble kolonialne mają zwykle ciemne wybarwienie, naturalne dla danego gatunku drewna lub mające przypominać te najcenniejsze, jak mahoń czy heban. Ze względu na czerpanie z lokalnych kultur, kolorystyka wnętrz w stylu kolonialnym bywa zróżnicowana, od stonowanej, operującej paletą naturalnych odcieni drewna, ziemi czy kości słoniowej, po pełne wigoru barwy zaczerpnięte z lokalnego folkloru i przyrody.
Meble w stylu kolonialnym są zazwyczaj solidne i dość masywne, choć ich formy często nawiązują do lokalnej tradycji. Zazwyczaj są bogato zdobione ręcznie wykonanymi rzeźbieniami, intarsjami czy malunkiem.
Wnętrza w stylu kolonialnym często ozdabiane są dodatkami nawiązującymi do podróży i epoki odkryć geograficznych, takimi jak mapy, globusy, skórzane walizki, stare lornetki czy modele historycznych statków. Innymi typowymi dla tego stylu dekoracjami są egzotyczne bibeloty - pamiątki z podróży, takie jak maski, etniczne figurki, ceramika czy elementy fauny i flory.
Ważnym elementem elementem kolonialnych wnętrz są tekstylia, zwłaszcza różnego rodzaju woale pełniące funkcję moskiter i baldachimów (stąd popularność w tym stylu łóżek z kolumienkami), które w krajach tropikalnych chroniły przed insektami. Motywy etniczne i inspirowane egzotyczną fauną i florą znajdziemy też na poduszkach, dywanach, narzutach i zasłonach.
Jak urządzić wnętrze w stylu kolonialnym? Podstawą są oczywiście kolonialne meble - przynajmniej jeden lub dwa, zazwyczaj produkowane współcześnie w rejonach dawnych kolonii. Do tego dobierzmy tradycyjna sofę lub fotele w angielskim stylu, a całość niech dopełnią egzotyczne lub “podróżnicze” dodatki - lampa stołowa z abażurem “ze starej mapy”, afrykańskie maski, figurki z drewna cedrowego czy barwne indyjskie tkaniny.
Styl francuski - paryska elegancja
Wyrafinowana elegancja, klasyka z nutą romantyzmu - to kwintesencja francuskiego stylu. Paryż przez wieki uważany był za stolicę mody, sztuki i elegancji, a jego mieszkańcy słynęli z wyrafinowanego gustu. Klasyka we francuskim stylu jest lekka i pełna subtelnego uroku. Ideałem są wnętrza paryskich kamienic - wysokie, jasne, z portfenetrami (tzw. francuskimi oknami od sufitu do podłogi z zewnętrzną barierką), sztukateriami i parkietem w jodełkę.
Trudno wyobrazić sobie wnętrze we francuskim stylu bez odpowiedniej bazy - eleganckiego parkietu w klasyczną francuską jodełkę, ale może być też bardziej wykwintny, np. kasetonowy, sztukaterii, wysokich okien, najlepiej z białą stolarką i szprosami, dlatego sprawdzi się on najlepiej w mieszkaniach w kamienicach.
We wnętrzach we francuskim stylu dominują jasne kolory - białe ściany, do tego beże, szarości i ecru, a także pastelowe odcienie różu, błękitu i zieleni. Na takim tle pięknie prezentują się finezyjne sylwetki klasycznych mebli i sztuka.
Nie muszą to być ludwiki, ale meble powinny być klasyczne i nie przysadziste, zwykle z ciemnego drewna, szlachetnie wykończone fornirem, czeczotem, intarsją lub politurą - z Francji przecież wywodzili się najwybitniejsi ebeniści. Gięte nóżki, toczone tralki, rzeźbione detale, marmurowe lub szklane blaty, elementy z giętego metalu - mile widziane jest wszystko, co dodaje meblom lekkości i elegancji. Do tego koniecznie miękka sofa, może fotel lub szezlong? No i warto pamiętać, że we francuskich wnętrzach antyki znakomicie czują się obok perełek współczesnego designu. W końcu dobry gust nie ma wieku.
Jedwabie, aksamity, satyny i koronki - także tkaniny w paryskim wnętrzu są wyrafinowane i eleganckie. Klasyczne wzory, takie jak pasy, kwiaty czy liście, znajdziemy tu w luksusowym wydaniu, z połyskiem i złotem - zarówno na obiciach mebli, miękkich poduszkach, jak i sutych zasłonach. Typowo francuskim motywem są toiles de Jouy - tkaniny z jednobarwnymi zazwyczaj scenkami rodzajowymi.
Dekoracyjność francuskiego stylu jest bezdyskusyjna, lecz nie ostentacyjna. Dobrym wyborem będzie lustro w rzeźbionej ramie, żyrandol kryształowy lub z niedużymi abażurami, a także kinkiety i lampy stojące. Nie może zabraknąć też sztuki - podobnie jak design, nie musi być “z epoki”, za to w najlepszym stylu.
Stworzenie wnętrza we francuskim stylu wymaga dobrej architektonicznej bazy i wyczucia, bo jego kwintesencją jest wyrafinowany gust i niewymuszona elegancja. Dlatego warto unikać przesady i stawiać raczej na wysoką jakość i dbałość o detale niż ilość i efekciarstwo. Czasem luksus i klasę dają wnętrzu po prostu światło i przestrzeń.
Styl glamour - luksus i blask
Styl glamour inspirowany jest blichtrem i bogactwem Hollywood lat 30. i 40. XX wieku. Charakteryzują go przepych, luksus i ekstrawagancja. Ma być drogo i błyszcząco. Wnętrze w stylu glamour jest niczym bombonierka - zbytkowne, zmysłowe i efektowne w każdym detalu.
Wnętrze w stylu glamour. Projekt: mDom Pracownia Projektowa. Zdjęcie: Budzik Studio. Stylizacja Katarzyna Koszałka
Co charakteryzuje wnętrze w stylu glamour? Welur, jedwab, aksamit, satyna, skóra, marmur, szkło i kryształ - do wnętrza w stylu glamour pasuje wszystko, co określić można jako eleganckie, wyrafinowane lub choćby efektowne.
To chyba najbardziej charakterystyczna cecha stylu glamour - musi lśnić. Lustra, chromowane elementy, kryształowe żyrandole, dodatki w kolorze srebra i złota - w każdym innym stylu zalecany byłby umiar, ale w tym wypadku można zaszaleć.
Wnętrze w stylu glamour może być utrzymane w jasnych i eleganckich odcieniach, jak biel, ecru, złoto, srebro, szarość czy pudrowy róż, ale jeśli chcemy by było bardziej wyraziste, wręcz drapieżne, możemy lśniący chrom, srebro i złoto zestawić z granatem, czernią, purpurą lub czerwienią.
Meble luksusowe, zmysłowe i kobiece - wykończone wysokiej jakości materiałami, takimi jak drewno, marmur, skóra, aksamit i metal, często z połyskiem. Typowe dla stylu glamour są lustrzane komody, konsole i toaletki. Charakterystyczne są też wszelkie zmysłowe krągłości - gięte nóżki rodem z ludwików, obłe pufy, miękkie fotele i sofy, często z dekoracyjnym pikowaniem (romby), chwostami lub lamówkami. Uwagę zwraca bogactwo ozdobnych detali - chromowane uchwyty, kryształki itp.
Poczucie przepychu i luksusu we wnętrzu w stylu glamour stworzą oddziałujące na zmysły dodatki, takie jak aksamitne lub atłasowe zasłony i poduchy, miękkie dywany z wysokim runem, żyrandole lub kinkiety z kryształkami, dekoracyjne szkło i kryształy, srebrne tace, złote ramki, ale także zapachowe świece czy perfumy do wnętrz i piękne kwiaty w wazonie.
O czym pamiętać urządzając wnętrze w stylu glamour? Wprawdzie przesada jest niejako w ten styl wpisana, ale aby nie popaść w kicz, warto zachować umiar przynajmniej w kolorystyce. Z czarnym marmurem i aksamitem pięknie będą wyglądać lustra, akcenty w kolorze złota i srebra, a także mahoń. Pudrowy róż będzie pięknie wyglądał z bielą, szarością i złotem, a purpura np. z antracytem i srebrem.
Sentymentalny styl vintage
Styl vintage, nazywany też retro, wywodzi się z nostalgii za przeszłością, zwłaszcza latami 40-80 XX wieku - zorientowanym na nowoczesność designem i masową produkcją, choć dziś przedmioty z tamtych czasów to zwykle przechowywane w rodzinie lub wyszukane w antykwariatach i na targach staroci unikaty. W trend ten wpisują się zarówno stylizowane urządzenia AGD o zaokrąglonych krawędziach, blaszane zawieszki z pin-up girls, jak i nasz rodzimy design z PRL-u.
Aby wprowadzić do wnętrza styl vintage, warto poszukać oryginalnych przedmiotów sprzed kilku dekad. Kredens po babci, peerelowska lampa-stolik czy kultowy fotel Gierowskiego mogą być punktem wyjścia do aranżacji w tym stylu. Krzesła nie do kompletu czy każda lampa “z innej parafii” są jak najbardziej na miejscu. Zwłaszcza jeśli wykonane są z podobnego materiału, mają podobny kształt lub kolor.
Wnętrze w stylu vintage. Realizacja FUGA Architektura Wnętrz. Zdjęcie: Aleksandra Dermont. Stylizacja FUGA Architektura Wnętrz
We wnętrzu w stylu vintage nie trzeba się ograniczać do mebli i dodatków z jednego okresu czy stylu. Może to być różnorodna zbieranina przedmiotów z przeszłością, dozwolone są także repliki i sprzęty stylizowane na stare. Ich charakterystyczne cechy to często zaokrąglone narożniki, drewniane i fornirowane, nieraz czeczotem,elementy, politura, mosiężne i chromowane detale, pastelowe kolory. Urządzenia techniczne z analogowymi wskaźnikami, pokrętłami i guzikami itp.
Ślady zużycia we wnętrzach w stylu vintage nie są wadą - wprost przeciwnie, drobne obicia czy zarysowania są nawet pożądane jako oznaka autentyczności.
Klimat vintage nadadzą wnętrzu z pozoru błahe dekoracyjne i użytkowe przedmioty z drugiej połowy ubiegłego wieku - znaleziona u cioci na dnie szafki puszka po kawie, porcelanowa figurka z Ćmielowa czy masywny wazon z kolorowego szkła, nawet niekoniecznie projektu prof. Horbowego. Oprócz autentycznych drobiazgów “z epoki” możemy sięgnąć po stylizowane dekoracje, jak blaszane zawieszki, plakaty czy nawiązujące do stylu retro tkaniny w barwne, geometryczne wzory.
Jak urządzić wnętrze w stylu vintage? Zwykle zaczyna się od jednego przedmiotu - może to być całkiem współczesna pastelowa lodówka w stylu retro albo jakiś kupiony okazyjnie klasyk designu, jak lampa Paulsena czy krzesło Teresy Kruszewskiej, albo wyproszona od babci komoda spółdzielni ŁAD, a potem kolekcjonerska pasja się rozwija. Jeśli chcemy, by taki mebel nadał klimat całemu wnętrzu, dajmy mi przestrzeń, neutralne tło, na którym będzie mógł w pełni wybrzmieć. W tej roli sprawdzą się białe ściany, dębowy parkiet, proste meble, jeśli dekoracje, to niech nawiążą do vintage. Zobacz więcej inspiracji w stylu vintage.
Styl Hamptons - amerykański sen
Spopularyzowała go pełna humoru i czułości komedia romantyczna „Lepiej późno niż później” z Diane Keaton i Jackiem Nicholsonem. Piękny dom w ekskluzywnym kurorcie na Long Island odgrywa w niej bowiem nie mniej ważną rolę co miłosne perypetie bohaterów. Styl wziął nazwę od Hamptons, gdzie nad brzegiem Oceanu Atlantyckiego przedstawiciele nowojorskiej elity mają swoje letnie rezydencje. Ich luksusowe jasne wnętrza zachęcają do wyciszenia i wypoczynku.
Domy stylu Hamptons są pełne naturalnego światła, które wpada przez wielkie okna z shuttersami, nadając wnętrzu wakacyjny klimat.
We wnętrzach w stylu Hamptons dominują jasne, stonowane kolory - biel, beż, ecru oraz delikatna szarość i pastelowe błękity, róże i zielenie. Wyrazu dodają im akcenty czerni bądź ciepłych brązów - naturalnych odcieni drewna. Typowa jest biała stolarka i ściany w jasnych odcieniach beżu, szarości lub pasteli.
Aranżacją wnętrz rządzi symetria i klasyczne ustawienia - salon z wygodną kanapą i widokiem na ocean, otwarta kuchnia z wyspą, jadalnia z dużym stołem, a w sypialni szerokie łoże i klasyczne lampki na szafkach. Elegancji towarzyszy wygoda i wakacyjny luz. Meble są jasne i nie przytłaczają wnętrz. Częstym motywem na tekstyliach jest tzw. marokańska koniczyna. Mogą pojawiać się też elementy glamour.
NIeodłącznym elementem salonu w stylu Hamptons jest zarzucona dekoracyjnymi poduszkami obszerna, wygodna kanapa w jasnym obiciu lub pokrowcu Zwykle towarzyszy jej druga naprzeciwko lub fotele, bo preferowane są sprzyjające rozmowie aranżacje.
Naturalne materiały, takie jak len, bawełna, jasne drewno, rattan czy bukiety traw nadają wnętrzom wakacyjny styl. Często dopełniają go elementy marynistyczne, jak tapeta w pionowe niebieskie pasy, liny, muszle, lampy w kształcie latarni morskiej…
Podstawą w stylu Hamptons jest jasna, przestronna przestrzeń, naturalne materiały i eleganckie, ale wygodne meble. Wszystko razem powinno tworzyć symetryczną, pełną harmonii aranżację, której przytulności dodają klasyczne dekoracje - poduszki, grafiki na ścianach, stołowe lampki z okrągłymi abażurami, żyrandol, wazony, lustra… zobacz więcej inspiracji w stylu Hamptons.
Po wiejsku, czyli styl rustykalny
To styl, który nawiązuje do wystroju tradycyjnych wiejskich domów i chłopskich chałup. Rustykalne wnętrze jest swojskie, przytulne i tradycyjne, bo odwołuje się do ludowych korzeni, prostego życia w zgodzie z naturą, ludowej kultury, sztuki i rzemiosła.
We wnętrzu w stylu rustykalnym dominować powinny naturalne, tradycyjne materiały, takie jak drewno, kamień, cegła, ceramika, wiklina, słoma i len. Na podłodze deski, a jeśli kamień, to raczej polny niż polerowany na wysoki połysk marmur.
Meble w stylu rustykalnym są zazwyczaj dość proste, lecz solidne i wygodne, niepozbawione pewnych upiększeń, jak proste gzymsy czy ozdobnie wycinane listwy czy tralki - dekoracje kojarzące się z wprawną ręką stolarza. Także formy mebli powinny być tradycyjne - fronty szafek ramowe lub boniowane, proste krzesła i ławy, skrzynie, półki.
We wnętrzu w stylu rustykalnym bazę stanowią zwykle naturalne odcienie drewna, kamienia i ceramiki - od słomkowego po ciemny brąz. Ściany zazwyczaj są białe, choć bardziej odważni mogą się zdecydować na niebieskie w malowany wałkiem rzucik. W wielu rejonach polski na niebiesko malowano ściany albo ościeża okien, bo miały odstraszać owady. Poza tym dozwolone są wszelkie akcenty w czystych kolorach - czerwone, żółte, zielone, niebieskie. Inspiracji mogą nam dostarczyć stroje ludowe z wybranego regionu.
Przede wszystkim płótno - lniany obrus, haftowane serwetki, kraciaste ściereczki… W rustykalnym wnętrzu doskonale będą wyglądać zazdrostki w oknach, ręcznie robione koronki, dziergane i haftowane makatki, choć oczywiście znakomicie sprawdza sie też drukowane wzory, zwłaszcza w kraty, pasy, motywy polnych kwiatów, zboża czy koguciki.
Postawmy na ręcznie wykonane przedmioty, jak ceramika, wiklinowe kosze, drewniane i fajansowe figurki. Ozdobą w rustykalnym wnętrzu może być też powieszony na ścianie słomkowy kapelusz czy pelargonie na parapecie. Świetnie sprawdzi się też ludowa sztuka i rękodzieło - wycinanki, słomkowe pająki, haftowane makatki. Prostą dekoracją, którą sami wykonamy, mogą być wycięte z papieru “koronki” przypięte na krawędziach półek.
W poszukiwaniu inspiracji do urządzenia wnętrza w stylu rustykalnym warto się wybrać na wycieczkę do… skansenu. Nie chodzi o to, aby zaraz kopiować wnętrze wiejskiej chaty sprzed półtora wieku, ale poczuć klimat tych wnętrz i podpatrzyć wzory, detale, dekoracje. Jeden lub kilka takich elementów, niekoniecznie w formie niedosłownego cytatu, potrafią nadać wnętrzu upragniony klimat. Bo przecież kwintesencja rustykalnego stylu jest swojskość, rękodzieło i wyobraźnia.
Styl skandynawski - prostota, jasne kolory i naturalne materiały
Mieszkańcy północy Europy, gdzie zima trwa długo, dni są krótkie i często niezbyt słoneczne, a klimat surowy, od zawsze dbali, by dom był praktyczny, lecz także przytulny i ciepły. Dlatego wnętrza w stylu skandynawskim doskonale łączą prostotę i funkcjonalność z dbałością o komfort. Nie znajdziemy w nich zbytkownych dekoracji, ale z pewnością wygodny fotel i ciepły koc.
Styl skandynawski kładzie duży nacisk na minimalizm, funkcjonalność i prostotę form. Przestrzenie są jasne, nieprzeładowane i dobrze doświetlone.
Dominująca w stylu skandynawskim paleta barw to biel i odcienie off-white, delikatne beże, szarości i pastelowe odcienie, które sprawiają, że wnętrza są jasne i zdają się bardziej przestronne.
Wnętrze w stylu skandynawskim. Zdjęcie: Benzoix Freepik
Przede wszystkim drewno, często tylko “z grubsza” wykończone z widocznymi naturalnymi niedoskonałościami i śladami zużycia. Najczęściej w naturalnym wybarwieniu lub malowane na jasne kolory. Preferowane rodzaje wykończenia to olejowanie, woskowanie, bejca, jeśli lakier - to matowy. Do tego naturalny kamień, stal, skóra. Ważnym elementem wystroju wnętrz w stylu skandynawskim są tekstylia - len, bawełna, wełna. Może pojawić się też futro.
Meble i dodatki w stylu skandynawskim mają być przede wszystkim praktyczne. Meble są proste, ergonomiczne i pozbawione zbędnych ozdób, a całość wyposażenia sprzyja wygodzie użytkowania przestrzeni.
W skandynawskich wnętrzach duży nacisk kładzie się na maksymalne wykorzystanie naturalnego światła. Okna często są duże i bez dodatkowych ozdób. Jeśli już chcemy je zasłonić, to raczej jasną przepuszczająca światło roletą lub firanką z bawełnianej surówki, niż grubą i suto marszczona storą.
Wnętrza w stylu skandynawskim nie są całkiem pozbawione ozdób, ale są to przede wszystkim przedmioty zapewniające komfort, jak proste lampy, poduszki czy miękkie pledy oraz dekoracje zaczerpnięte z natury, jak przyniesiony ze spaceru malowniczy patyk, szyszka czy bukiet traw. Oczywiście można go wstawić do ceramicznego wazonu.
Urządzając wnętrze w stylu skandynawskim, należy skupić się na prostocie, funkcjonalności i przytulności. Wnętrza powinny być jasne i niezagracone. Postawmy na proste meble z litego drewna, na krzesłach lub ławie ułóżmy pled, poduszki w neutralnych kolorach albo baranią skórę. Dobrym pomysłem będzie dodanie elementu ognia - jeśli nie mamy kominka, mogą być świeczki i lampiony.
Styl prowansalski - pachnący lawendą i rozmarynem
To francuska odmiana stylu rustykalnego wywodząca się ze słonecznej Prowansji - kojarzy się z błękitem nieba i polami lawendy. Charakteryzuje go romantyczna lekkość i świeżość - jasne kolory, delikatne dekoracje. Wnętrza w stylu prowansalskim łączą sielskość z niewymuszoną elegancją, są pochwałą wiejskiego życia.
W stylu prowansalskim dominuje biel lub odcienie off-white, do tego pastelowe odcienie różu, fioletu i błękitu, oraz jasne drewno.
W prowansalskim wnętrzu króluje drewno, kamień i ceramika, często spotyka się rattanowe lub wiklinowe plecionki. Powierzchnie często mają wygląd postarzanych - mile widziane są nierówne, chropowate tynki, na podłodze deski, kamienne lub ceramiczne płytki.
Meble w stylu prowansalskim są stylizowane zazwyczaj drewniane, proste i lekkie w formie. Najczęściej białe z elementami, np. blatem lub półkami, z jasnego drewna. W bardzo lubianych kuchniach w stylu prowansalskim zwykle mamy białe szafki - na górze witrynki ze szprosami, na dole z frontami ramowymi (często płyciny są frezowane, by przypominały pionowe listwy). Do tego tradycyjne metalowe uchwyty, nieraz z ceramicznymi elementami. i - koniecznie otwarte półki - na których ustawimy koszyki, doniczki z ziołami czy bibeloty. W salonie w stylu prowansalskim nie może zabraknąć klasycznej sofy lub fotela z okrągłymi podłokietnikami, zwykle w jasnym pokrowcu.
Tkaniny w prowansalskim wnętrzu są delikatne, lekkie, naturalne i wszechobecne - od batystowych firanek, przez lniane ściereczki, serwetki, czy nawet zasłonki w szafkach, po mięsiste bawełny czy pikowane narzuty na kanapach, fotelach i poduszkach. Zwykle tkaniny są w jasnych kolorach - bieli, off-white i pastelach, mogą pojawić się delikatne roślinne motywy (różyczki, lawenda, zioła), a także pasy lub kraty, popularne są też hafty i koronki.
We wnętrzu w stylu prowansalskim nie ma mowy o minimalizmie - witrynki, etażerki i zwykłe półki aż proszą się, by ustawić na nich słoiki z przyprawami, ceramiczne miski i dzbanki, wiklinowe kosze, a w salonie lub jadalni świeczniki czy po prostu wazon z kwiatami. Popularną dekoracją są “zielnikowe” ryciny, fajansowe figurki z motywami wiejskiego życia, a także zegary - zarówno ścienne, jak i charakterystyczne “brzuchate” szafkowe.
Uwagę zwracają też lampy - przypominające kandelabry metaloplastyczne żyrandole i kinkiety, zazwyczaj w naturalnym kolorze stali lub lakierowane na czarno lub biało.
Na południu Francji przez większą część roku kwitną polne kwiaty i zioła, nie może więc ich brakować we wnętrzach - nie tylko w postaci motywów na tkaninach i obrazkach, lecz także żywych. Doniczki z lawendą, rozmarynem i szałwią to must have w prowansalskiej kuchni, a poza sezonem - bukiety suszonych ziół i kwiatów.
Wnętrze w stylu prowansalskim może być rustykalne lub bardziej strojne - z meblami na giętych nóżkach, koronkami i falbankami. Zawsze jednak, pomimo dekoracyjności, powinno mieć w sobie delikatność i lekkość.
Styl śródziemnomorski - pod słońcem (nie tylko) Toskanii
Czerpie inspirację z regionu Morza Śródziemnego - południa Włoch, Francji i Hiszpanii, a także Grecji i Turcji. Mimo różnorodności wpływów, ma rustykalny charakter, bo nawiązuje do wiejskich posiadłości i małych nadmorskich miasteczek. Styl śródziemnomorski we wnętrzach charakteryzują nieco przytłumione barwy spalonej słońcem ziemi i roślinności, naturalne materiały i atmosfera umiłowania życia i popołudniowej sjesty.
Wnętrze w stylu śródziemnomorskim. Zdjęcie: Maria Orlova / Unsplash
Typowe dla stylu śródziemnomorskiego są odcienie ziemi o jakże malowniczych nazwach: umbra, siena, ugier… - od złamanej żółci i oranżu przez kawowe odcienie latte, cappucino i espresso, po chłodny poszarzały brąz, jaki ma wyrzucone na brzeg drewno. Są spłowiałe na słońcu, podobnie zielenie, którym bliżej do rozmarynu, szałwii i oliwki, niż soczystej zieleni trawy. Do tego dochodzi czysta biel, błękit nieba i turkus morza.
Rustykalny charakter stylu śródziemnomorskiego podkreślają naturalne lokalne materiały - kamień (zwłaszcza trawertyn), kuta stal, drewno, glina, terakota, rattan, wiklina, a także ceramiczne i cementowe płytki oraz mozaiki. Charakterystyczne dla śródziemnomorskich wnętrz są chropowate tynki z widocznymi śladami szpachli.
Wykonane przez lokalnych rzemieślników sprzęty to zwykle masywne, drewniane stoły, krzesła i ławy oraz proste półki i regały. Szafki często są murowane - takie korpusy uzupełnia się drewnianymi półkami i drzwiczkami lub zasłonkami. Powszechne jest zastosowanie ceramiki - płytkami wykłada się nie tylko podłogi, lecz także np. kuchenne blaty. Spotkamy też kamienne lub mosiężne umywalki i zlewy.
W klimacie, gdzie przez znaczną część roku słońce operuje bardzo mocno, tradycyjnie ludzie chronią się przed jego nadmiarem i szukają chłodu. Dlatego okna są zwykle nieduże i zasłaniane pełnymi lub żaluzjowymi okiennicami.
Ozdoby wnętrz w stylu śródziemnomorskim nawiązują zwykle do lokalnej flory (winogrona, oliwki, cyprysy) i, oczywiście, do motywów związanych z morzem - jak muszle, ryby, żaglowce czy latarnie morskie. Znajdziemy je wymalowane na meblach ścianach, a także na tkaninach czy jako bibeloty.
Wnętrze w stylu śródziemnomorskim powinno kojarzyć się z latem i wypoczynkiem, zapachem świeżych ziół i przyjemnym chłodem grubych murów w czasie sjesty. Odpowiedni klimat pomoże stworzyć ziołowy ogródek na kuchennym blacie, ustawione na półkach ceramiczne naczynia albo siedzisko z wygodną poduchą w niszy okna.
Sielankowy styl angielski
Styl wywodzący się z angielskiej prowincji kojarzy się z tapetą w różyczki i imbrykiem gorącej herbaty. Angielska odmiana stylu rustykalnego to kwintesencja sielankowej przytulności, która łączy miłą dla oka dekoracyjność z wiktoriańską tradycją i solidnością. Ciemne drewno, boazeria, wygodna kanapa i szpaler filiżanek w kredensie - po prostu jak u babci.
Gzymsy i boazerie to typowe elementy stylu angielskiego. Ściany często pokrywa kasetonowa boazeria, malowana na jasne kolory lub z ciemnego drewna. Gzymsy natomiast wieńczą solidne drewniane meble. Poniewaz jednk jest to styl rustykalny, pod sufitem zobaczymy raczej drewniane belki niż sztukaterie.
Klasyczne przysadziste szafy, rzeźbione komody, stoły i krzesła, wytworne sofy Chesterfield i fotele uszaki - meble w angielskim stylu wykonane ze starannością i pietyzmem, będą służyć przez dekady. Oprócz gzymsów charakterystyczne są ramowe fronty i uchwyty “muszelki”. Meble tapicerowane obite są zwykle skórą lub welurem.
We wnętrzach w angielskim stylu znajdziemy meble zarówno z ciemnego drewna, jak i malowane na biało lub ecru (zwłaszcza w kuchni). Ciężkie okienne story i obicia mebli mają zwykle nasycone odcienie zieleni, bordo lub głębokiego błękitu.
Tapety są we wnętrzach w stylu angielskim powszechne, często w pasy, kraty lub ozdobione kwiatowymi wzorami. Wśród tkanin znajdziemy szlachetne jedwabie, wełny i welury, często z tradycyjnymi ornamentami.
Trudno wyobrazić sobie wnętrze w stylu angielskim bez antyków, porcelany, dekoracyjnych sreber, starych obrazów, zegarów czy luster w zdobnych ramach. Tym zbieranym od pokoleń przedmiotom towarzyszą zwykle ozdobne poduszki na kanapie i kwiaty w wazonie.
Wnętrze w stylu angielskim powinno być eleganckie, zasobne i przytulne. Zdecydowanie rządzi w nim tradycja, ale subtelne elementy dekoracyjne, jak tapety, zdobna zastawa czy tekstylia, powinny równoważyć przyciężką bazę i sprawić, że całość będzie przyjazna i ciepła w odbiorze.
Romantyczne przecierki - styl shabby chic
Rozpoznamy go po celowo postarzanych, wręcz z czułością “odrapanych” przedmiotach. Styl shabby chic pochodzi z Anglii i zyskał popularność w latach 80. XX wieku na fali trendu upcyklingu - dawania nowego życia starym meblom i bibelotom. Miłośniczki shabby chic często własnoręcznie ozdabiają przedmioty, nadając im upragniony wygląd nadszarpniętych zębem czasu. Styl ten łączy rustykalny urok starych wiejskich domów z romantyczną dekoracyjnością.
Styl shabby chic we wnętrzach. Zdjęcie: Annie Spratt / Unsplash
Najbardziej charakterystyczne dla stylu shabby jest celowe postarzanie przedmiotów, zwłaszcza nadawane im wyglądu zużytych poprzez przetarcia na krawędziach i narożnikach, spod których widoczne są poprzednie warstwy farby, a nawet surowy materiał.
Wnętrza w stylu shabby chic zazwyczaj utrzymane są w jasnych, kolorach, meble najczęściej są białe lub w odcieniach off-white, natomiast tło i dodatki stanowią delikatne pastele, jak róż, błękit, lawenda czy miętowa zieleń.
Klimat wnętrz w stylu shabby chic tworzą unikatowe meble i dodatki, ręcznie odnowione lub udekorowane za pomocą specjalnych technik malowania i przecierania (wykorzystuje się do tego zazwyczaj farby kredowe i woski), a także decoupage’u, czyli zdobienia motywami z papierowych serwetek.
Do odnowienia, choć pewnie trafniej byłoby powiedzieć, artystycznego postarzenia, nadają się drewniane, ewentualnie metalowe meble i bibeloty, bo te materiały najlepiej znoszą takie zabiegi. Zazwyczaj wybierane są przedmioty w stylu retro, z boniowaniami lub rzeźbieniami, bo na tego typu elementach najbardziej efektownie wyglądają przecierki.
We wnętrzach w stylu shabby chic na tkaninach i dekoracyjnych przedmiotach pojawiają się motywy roślinne, takie jak różyczki czy lawenda, nieraz nawiązujące do rycin przedstawiających zioła lub zwierzęta, a także np. nuty czy kaligraficzne pismo.
Przytulność, której nie może zabraknąć wnętrzu w stylu shabby chic, nadają tkaniny - poduszki, pledy, obrusy i serwetki. Także one często ozdabiane są dekoracyjnymi aplikacjami, falbankami, koronkami, haftem lub nadrukiem - wykonanymi ręcznie lub mającymi takie przypominać.
Bazą dla stylu shabby chic może być wnętrze skandynawskie, prowansalskie lub angielskie, w każdym razie o rustykalnym charakterze. W zależności od tego, czy tłem dla postarzanych mebli będzie tapeta w różyczki, czy pokryta glinianym tynkiem ściana, uzyskamy bardziej romantyczny lub przaśny klimat. Podkreślą go odpowiednio dobrane dodatki - bardziej delikatne i wysublimowane albo czerpiące raczej z naturalnych materiałów, jak surowe drewno czy plecionki.
Z miasta na wieś - styl modern rustic
To taka rustykalna odmiana stylu loftowego, połączenie uroku wiejskiej tradycji z nowoczesnością i minimalizmem. Wywodzi się z przekształconych na wnętrza mieszkalne stodół, młynów, wiejskich szkół czy w końcu ponownie zasiedlonych domów. Zazwyczaj eksponuje się w nich zachowane oryginalne elementy architektniczne i techniczne, jak belkowania, pozostałości po wyposażeniu młyna czy kuźni, lub po prostu rolnicze narzędzia.
Wnętrze w stylu modern rustic. Zdjęcie: Chastity Cortijo / Unsplash
Eksponowanie tradycyjnych elementów. W odnowionych w stylu modern rustic dawnych młynach czy wiejskich chałupach zachowane elementy oryginalnej konstrukcji lub związane z funkcją budynku pozostawia się “na pamiątkę”, aby nadawały rustykalny charakter wnętrzu.
Wnętrza w stylu modern rustic są raczej surowe i minimalistyczne - biel ścian podkreśla piękno zachowanej więźby dachowej albo fragmentów ceglanego lub kamiennego muru. Nowe elementy wykończenia i wyposażenia są w większości proste i neutralne.
Cegła, beton, polny kamień, surowe drewno podkreślają rustykalny, wręcz przaśny charakter wnętrza zarówno jako materiały wykończeniowe, jak i jako dekoracje. Dopełni je malownicza gałąź, bukiet polnych kwiatów w glinianym wazonie albo znaleziona na drodze podkowa…
W surowych wnętrzach w stylu modern rustic pięknie prezentują się pojedyncze meble upolowane na pchlich targach lub znalezione na strychu. Pięknie odnowiony kredens, komoda lub skrzynia stanie się centralnym punktem minimalistycznego wystroju.
Elementem podkreślającym współczesny charakter wnętrza w stylu modern rustic może być nowoczesna sztuka lub design. Barwna lampa Paulsena nad drewnianą ławą, sofa “Togo” w dawnej stodole czy artystyczny plakat nad kominkiem dodadzą aranżacji pazur.
Istotą aranżacji wnętrza w stylu modern rustic jest uwidocznienie oryginalnych elementów architektury bądź po prostu wiejskiego życia. Punktem wyjścia może być ceglana ściana, element więźby dachowej, rolniczych narzędzi, polny kamień albo koło wozu drabiniastego. To, co nowe, nie musi udawać, że było tu od zawsze, jednak nowoczesne zabudowy czy elementy techniczne nie powinny odgrywać głównej roli - stąd nacisk na minimalizm. A jeśli już decydujemy się na dysonans - nich będzie mocny.
Jak w dawnej fabryce - styl industrialny / loftowy
Styl industrialny we wnętrzach wywodzi się z loftów, czyli przekształconych na przestrzenie mieszkalne, główne w latach 60. i 70. XX w., dawnych budynków przemysłowych, takich jak fabryki, magazyny czy warsztaty. Ich typową cechą są duże i wysokie przestrzenie, surowe, pozbawione wykończenia mury, widoczne instalacje i elementy konstrukcyjne.
Jak nadać nadać loftowy styl wnętrzu domu lub mieszkania? Fabryczne wnętrza pozbawione były dekoracyjnych wykończeń - beton pozostawał betonem, często z widocznymi śladami szalunków czy zbrojeń, cegła cegłą, a stal stalą. Jedynym wykończeniem było to, które zwiększało trwałość, jak zabezpieczenie antykorozyjne. Rur, kabli czy przewodów wentylacyjnych nie zabudowywano.
Wnętrze w stylu industrialnym. Realizacja: AM Invest. Zdjęcie: Yassen Hristov
Jeśli chcemy nadać wnętrzu industrialny klimat, postarajmy się uwidocznić przynajmniej niektóre takie elementy - np. fragment ceglanej lub betonowej ściany czy żeliwnej instalacji. W nowych budynkach, gdzie nie jest to możliwe, pozostaje naśladownictwo - okładziny z betonu architektonicznego, stalowe balustrady, poprowadzenie po wierzchu instalacji elektrycznej z osprzętem w stylu retro.
We wnętrzu w stylu industrialnym powinny dominować naturalne kolory materiałów - a więc szarość betonu i stali oraz czerwień cegły i rdzy. W nowym budownictwie, by nawiązać do tego stylu, postawmy na odcienie od bieli, poprzez wszelkie szarości po czerń. Zawsze dobrym pomysłem będzie wprowadzenie surowych materiałów, np. cegły, drewna czy stali, i nawiązanie do ich kolorystyki.
Lofty urządzone w dawnych halach fabrycznych czy magazynowych nie miały układu tradycyjnego mieszkania - aby wprowadzić podział funkcjonalny, tam, gdzie to konieczne, stosowano różnego rodzaju przepierzenia. Również ten patent możemy wprowadzić do domu, dzieląc dużą otwartą przestrzeń za pomocą odpowiednio ustawionych mebli, np. otwartego, przypominającego magazynowy regału.
Meble w industrialnym wnętrzu powinny być bardzo proste, wręcz surowe. Pożądane są takie elementy jak stalowe kratownice z widocznymi spawami lub śrubami, surowe drewno, blacha. Doskonale będą wyglądać warsztatowe stołki, regały czy solidny stół z mocno zużytym drewnianym blatem. Na większe odstępstwa możemy sobie pozwolić w przypadku mebli tapicerowanych i łóżek, bo takie w fabrykach po prostu nie występowały. Jeśli chcemy podkreślić surowość wnętrza, postawmy na kanapy i fotele tapicerowane skóra, najlepiej postarzaną, a łóżko wybierzmy na metalowej ramie. Jeśli jednak wnętrze ma już wystarczający industrialny sznyt, właśnie kanapa czy łóżko mogą dodać mu przytulności. Postawmy wtedy na miękkość form i tkanin.
Industrialne dekoracje. Choć brzmi to jak oksymoron, nie jest niedorzecznością. O ile bowiem nie w każdym wnętrzu można sobie pozwolić na gołe, nietynkowane ściany, to industrialny klimat mogą wprowadzić potraktowane jako dekoracje narzędzia, np. wyeksponowane na ścianie ściski stolarskie czy przykręcone do półki w regale imadło. Można pokusić się też o lampkę czy stolik wykonane z części maszyn lub żeliwnych odlewów. Jeden czy dwa takie elementy mogą być ciekawym uzupełnieniem minimalistycznego wyposażenia, które wzornictwem nawiązuje do stylu industrialnego.
Styl etno - barwy świata
Styl etno w czerpie inspirację z różnych kultur, tradycji, wykorzystując etniczne motywy z różnych rejonów świata - zazwyczaj w tego typu wnętrzach znajdziemy elementy afrykańskie, azjatyckie lub z Ameryki Łacińskiej. Charakterystyczną cechą wnętrz w stylu etno jest łączenie różnorodnych estetyk w unikalną i barwną całość.
Etniczne wzory i motywy. Tym co przede wszystkim nadaje wnętrzu etno charakter są zaczerpnięte z różnych kultur motywy i wzory - zazwyczaj geometryczne, roślinne lub zwierzęce. Najczęściej pojawiają się na różnego rodzaju tekstyliach i w postaci bibelotów.
Etno styl we wnętrzu. Projekt: Marta Drzymała Mum Studio. Stylizacja Agnieszka Możdżer. Zdjęcie: Yassen Hristov
Wnętrza w stylu etno często aż tętnia intensywnymi, czystymi barwami, takimi jak czerwień, pomarańcz, żółć, fiolet, niebieski, zielony, ale poniewaz czerpać można z różnych kultur, nic nie stoi na przeszkodzie, by aranżacja utrzymana była np. w stonowanych kolorach ziemi.
Poniewaz inspiracją stylu etno są tradycyjne, nieraz pierwotne kultury, we wnętrzu powinny dominować naturalne materiały charakterystyczne dla danego obszaru, jak drewno (także egzotyczne), wiklina, rattan, kamień, bawełna, len, jedwab, a także skóra.
Ważnym elementem aranżacji w stylu etno są przedmioty wykonane przez rdzennych rzemieślników i artystów, jak tkaniny, także dywany i kilimy, kosze i plecionki, ceramika czy haftowane poduszki.
Można stworzyć aranżację w stylu etno bazując głównie na dekoracjach i dodatkach, dla których tło stanowić będą neutralne stylistycznie meble, najlepiej wykonane z naturalnych materiałów. Jednak etniczny charakter wnętrza warto podkreslic choćby drobnym mebelkiem “z końca świata” - może to być np. pełniący funkcję stolika kawowego afrykański bęben albo wyplatany z rattanu fotel.
Urządzając wnętrze w stylu etno, aby stworzyć barwną i nieszablonową przestrzeń, warto łączyć etniczne elementy pochodzące z różnych kultur i regionów świata. Tym, co doda wnętrzu autentyczności, będzie oryginalne rękodzieło i naturalne materiały. Naturalne jest, że tego typu wnętrza stopniowo, w miarę powiększania się kolekcji, zapełniają się i ewoluują. Jednak właśnie ta różnorodność i bogactwo stanowią o ich uroku.
Styl orientalny - z tysiąca i jednej nocy
Styl orientalny czerpie inspiracje z bogatej i różnorodnej kultury Wschodu, głównie Chin, Japonii, Indii czy Arabii Saudyjskiej. Atmosferę egzotyki i tajemniczości wnętrzom w tym stylu nadają bogate ornamentyka i kolorystyka mebli i dodatków pochodzących z tego rejonu świata. Tym, co często różni go od stylu etno lub kolonialnego jest zastąpienie typowych dla Europy wysokich stołów, krzeseł czy łóżek zaczerpniętymi z kultur Wschodu niskimi meblami.
Wnętrze w stylu orientalnym. Zdjęcie: Freepik
Styl orientalny charakteryzuje się niezwykle misternymi ornamentami nawiązującymi do arabesek i mandal - zazwyczaj bazujących na zgeometryzowanych motywów roślinnych, a unikających przedstawień ludzi i zwierząt.
We wnętrzach w stylu orientalnym uwagę zwracają nasycone barwy, takimi jak czerwień, złoto, purpura, oranże, a także butelkowa zieleń, odcienie niebieskiego i brązu.
W aranżacjach w stylu orientalnym często nawiązuje się do wschodniego obyczaju siadania na podłodze - na kobiercach, poduchach lub pufach, przy niskich stolikach. Niekiedy podobną przestrzeń relaksu stanowi niskie łóżko lub obszerna sofa. Typowym rozwiązaniem jest też dzielenie przestrzeni za pomocą parawanów lub przepierzeń takich jak ażurowe regały.
W orientalnym wnętrzu nie może zabraknąć dywanów, kap i poduch, zwykle barwnych i bogato zdobionych. Często wykonane są z luksusowych materiałów, jak wełna, jedwab, brokat czy aksamit.
Orientalny styl podkreślą pochodzące ze Wschodu drobiazgi, ręcznie rzeźbione figurki z egzotycznego drewna lub kamienia, ampułki, wazony czy misy z laki. Charakterystyczne dla stylu orientalnego są różnego rodzaju lampiony i latarenki - z papieru ryżowego, jedwabiu, bambusa czy tykw. Tego typu oświetlenie podkreśla tajemniczy i nieco mistyczny klimat.
Wnętrze w stylu orientalnym powinno opatulać egzotycznym pięknem i miękkością. Efekt ten pomogą osiągnąć tkaniny, intensywne kolory, ale także nastrojowe oświetlenie, muzyka i zapach kadzidła.
Z artystyczną fantazją - styl boho
Styl boho wywodzi się z kultury artystycznej bohemy lat 60. i 70. i inspirowany jest motywami etnicznymi i hipisowskimi. Jest swobodny, kreatywny i eklektyczny, bo tym, co ceni się w nim najbardziej, są indywidualizm, spontaniczność i ekscentryczność. Można więc do woli mieszać i łączyć wzory, tekstury i kolory. Im bardziej kolorowo i nieszablonowo, tym lepiej.
Styl boho - co go wyróżnia? Mieszanie wzorów i tekstur. Etniczne wzory, kwiatowe motywy, plecionki, pióra i koraliki - im barwniej, tym lepiej. Zaskakujące połączenia, wciąż nowe elementy i dekoracje - styl boho to nieustająca zabawa. Chusta przywieziona z egzotycznej podróży jako obrus, i piórko gołębia przyniesione ze spaceru zatknięte w doniczce z monsterą. Jedynym ograniczeniem jest wyobraźnia.
Wnętrze w stylu boho. Projekt: Malwina Morelewska. Zdjęcie: Yassen Hristov
Wnętrza w stylu boho często są aż kipią kolorami - czerwienią pomarańczem, różem, fioletem i turkusem, ale nic nie stoi na przeszkodzie, aby urządzić je w kolorach ziemi. Jedyną zasada jest swoboda i balansowanie pomiędzy kontrastami.
Najczęściej we wnętrzach w stylu boho znajdziemy naturalne materiały, jak drewno, rattan, bambus, wiklinę, len i bawełnę, a także skórę, metal czy szkło. Jeśli jednak zechcemy ustawić w oknie kawałek kolorowej plexi albo pod sufitem zawiesić balon ze srebrnej folii, to czemu nie - odrobina jarmarcznego kiczu będzie tu pasować równie dobrze jak sztuka ludowa Etiopii albo przyniesiony z nad rzeki otoczak.
Meble we wnętrzu w stylu boho to zwykle eklektyczna zbieranina - od toaletki po babci po rattanowy fotel lub puf własnej roboty. Z całą pewnością nie może zabraknąć przepastnej kanapy lub wymoszczonego stertą poduch i pledów łóżka, na którym można się wygodnie rozsiąść samemu lub w towarzystwie.
Boho we wnętrzach. Projekt: Malwina Morelewska. Zdjęcie: Yassen Hristov
Typowe dla wnętrz stylu boho są sentymentalne ozdoby - pamiątki z podróży i ze spacerów, pocztówki od przyjaciół czy zasuszony bukiet róż. Mało który styl daje tyle swobody co boho - jedynym wyznacznikiem jest fantazja. Im bardziej kolorowo i nieoczekiwanie, tym lepiej. Można grać skojarzeniami, eksperymentować z wzorami, kolorami i teksturami. Chodzi o to, by zestawiając elementy z różnych kultur i tradycji stworzyć przestrzeń wyjątkową i osobistą.
Styl japandi - zen + hygge
To odpowiedź na naszą tęsknotę za wyrwaniem się z wiru korporacyjnego życia - połączenie japońskiego minimalizmu i skandynawskiej prostoty. Wnętrza w stylu japandi są harmonijne, spokojne i funkcjonalne. Skrojone na ludzką miarę, wyróżniają się naturalnością i bezpretensjonalnością.
Minimalizm to podstawa stylu japandi - wnętrza mają być funkcjonalne i proste, o czystych liniach i prostych formach. Brak zbędnych ozdób sprzyja zachowaniu jasności umysłu, odprężeniu i higienie - zarówno fizycznej, jak i psychicznej.
Łazienka w stylu japandi. Projekt: KANDO ARCHITECTS. Zdjęcie: Nate Cook
Wnętrza japandi są jasne i przestronne, niezagracone. Dominują jasne kolory: biel, szarość, beż. W japandi najczęściej sięgamy po naturalne materiały, które mimo minimalizmu form dodadzą wnętrzu ciepła i przytulności, jak drewno, bambus, wiklina, rattan, len czy kamień tkaniny i kamień. Utrzymane w naturalnych wybarwieniach stanowią element kontaktu z przyrodą.
Wnętrze w stylu japandi pozwala zmysłom odpocząć, ale jednocześnie delikatnie je stymuluje. Subtelne kolory, naturalne materiały i przede wszystkim niewielka ilość sprzętów dają poczucie czystości i oddechu. Pojedyncze dekoracyjne akcenty, jak piękna porcelanowa filiżanka, doniczkowa roślina czy abstrakcyjna grafika sprawiają, że nie wydaje się puste, ma znaczenie.
Wabi-sabi. Tak jak Szwedzi mają swoje hygge, tak Japończycy wabi-sabi. Termin ten to pochwała niedoskonałości, pokora wobec upływu czasu i akceptacja oznak zużycia lub starzenia. To także trend dekoratorski, który docenia wartość przedmiotów z historią. I nie chodzi tu o cenne antyki, lecz o ukochany kubek, w którym, mimo że wyszczerbiony, herbata smakuje najlepiej.
Urządzając wnętrze w stylu japandi nie trzeba sztywno trzymać się zasady, że dobieramy elementy japońskie i skandynawskie. Chodzi raczej o ideę, nie przedmioty. Do funkcjonalności i harmonii dążymy, eliminując wszystko to, co nie jest niezbędne. Obecność każdego elementu powinna być przemyślana i czemuś służyć, a wybrane przedmioty być solidne i proste.
