„Władysław Hasior. Trwałość przeżycia”. Wystawa na Zamku Królewskim w Warszawie już od 14 czerwca

„Hasior. Trwałość przeżycia” to wystawa, którą od 14 czerwca do 8 września 2024 można oglądać na Zamku Królewskim w Warszawie. Ekspozycja symbolicznie nawiązuje do wystawy dzieł Hasiora, która 50 lat temu miała miejsce w murach Zamku znajdującego się wówczas jeszcze w stanie surowym po powojennej odbudowie.

„Władysław Hasior. Trwałość przeżycia”. Wystawa na Zamku Królewskim w Warszawie już od 14 czerwca

Wystawa "Hasior. Trwałość przeżycia" na Zamku Królewskim w Warszawie potrwa od 14 czerwca do 8 września 2024. Zdjęcie: materiały prasowe Zamek Królewski w Warszawie

Wystawa Hasiora na Zamku Królewskim w Warszawie

Twórczość Władysława Hasiora budzi zachwyt, ale i gwałtowny sprzeciw. Łączy przeciwstawne żywioły i jednocześnie jest wymownym świadectwem doświadczeń egzystencjalnych i poszukiwań artystycznych XX wieku. Wystawa „Hasior. Twórczość przeżycia” na Zamku Królewskim nikogo nie pozostawia obojętnym.

Na ekspozycji znajdziemy najznakomitsze spośród obecnie dostępnych dzieł Władysława Hasiora, wypożyczone z polskich muzeów i ze zbiorów prywatnych. Pod względem formy i treści, prace zgromadzone na wystawie ukazują szerokie spektrum poszukiwań twórczych artysty.

ok

Władysław Hasior, "Ofelia z Białego Dunajca", 1990, Muzeum Tatrzańskie im. Dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem, fot. materiały prasowe Zamku Królewskiego w Warszawie

Pokoleniowe traumy (wojenne i nie tylko) mechanizmy społecznej opresji, relacje pomiędzy człowiekiem i przyrodą, jednostką a zbiorowością, sacrum i profanum – wszystkie te wątki znajdują odzwierciedlenie w doborze prac, tworząc fascynujący i głęboki dyskurs nad kondycją ludzką. Każda z charakterystycznych dla Hasiora form ekspresji, jak asamblaż, sztandar czy rzeźba betonowa odlewana w ziemi, mają swoją reprezentację na wystawie.

ok

Władysław Hasior, "Portret sąsiadki", 1980, Muzeum Tatrzańskie im. Dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem, fot. materiały prasowe Zamku Królewskiego w Warszawie

Władysław Hasior to artysta posługujący się własnym językiem w sztuce. Dokonując nieoczywistych, ale przemyślanych zestawień obiektów materialnych, gotowych lub nieznacznie przetworzonych, nadaje im wtórne znaczenia i wplata w nadrzędne konstelacje semantyczne. Znaczącym jest nie tylko sam przedmiot, ale i jego kształt, barwa oraz wszystkie cechy materii, z której jest stworzony. Gest artysty umożliwia migrację znaczeń i odważne przewartościowania: istotnym staje się pozornie nieistotne, wartościowym bezwartościowe, wiecznym tymczasowe, eksponowanym niewidoczne, obcym swojskie etc.

ok

Władysław Hasior, "Monte Cassino", 1963–1964, fot. Kolekcja Teresy i Andrzeja Starmach

Gdy Hasior tworzy formę rzeźbiarską od początku, istotną rolę pozwala odegrać pierwiastkowi przypadkowości, a uzyskany efekt dla niego samego bywa zaskoczeniem i odkryciem. Mimo rozmachu swych przedsięwzięć, artysta nie pretenduje do statusu demiurga sprawującego pełną kontrolę nad procesem twórczym. Szuka dialogu z odbiorcami, pozwala uobecnić się czynnikowi naturalnemu, np. w postaci żywiołu. Wymiar etyczny takiej postawy współbrzmi ze współczesną wrażliwością, dlatego Władysław Hasior bez wątpienia zalicza się do artystów, których warto odkryć na nowo.

Zobacz też: 


Czytaj więcej