Unikalny dom pod Paryżem – miejsce, w którym główną rolę grają nieoczywiste linie

Rozległa przestrzeń

O położonym w Yvelines domu z lat 80., którego renowację zlecono Tomowi Floquet, można było powiedzieć, że nie grzeszył urodą. Wnętrze było bardzo przestronne, a środek salonu zajmował ogromny kamienny kominek. „Zastanawiałem się, jakie walory tego domu można wydobyć”, wyjaśnia architekt. „Najważniejszym z nich było światło, które wpadało przez otwory i okna w elewacji, by dotrzeć do wszystkich pokojów. Dom dosłownie zalewa słońce, mimo że mówimy tu o naprawdę dużych przestrzeniach mieszkalnych – budynek ma 9 metrów szerokości. Musiałem wziąć pod uwagę, że plan piętra jest rozległy i zaprojektować je w taki sposób, by zachować możliwości doświetlania naturalnym światłem wszystkich pomieszczeń”.

Nowoczesny kominek ma celowo przeskalowaną otaczającą palenisko ławkę – jest to zarówno element ozdobny, jak i funkcjonalny. Nadaje on minimalistycznego charakteru części dziennej oraz tworzy przestrzeń do przechowywanie drewna na opał. Na pierwszym planie znajduje się siedzisko Barcelona projektu Miesa Van Der Rohe. Zdjęcie: Jean-Baptiste Thiriet.

Optymalny plan

Układ nie został zasadniczo zmieniony. Kuchnia zachowała swoje pierwotne miejsce, ale teraz jest całkowicie otwarta. Kominek w stylu pałacowym, który wcześniej stał majestatycznie pośrodku salonu i dzielił go na dwie części, nie przetrwał. Zastąpiono go bardziej współczesną konstrukcją, z otwartym z trzech stron paleniskiem w stylu Brancusiego. Półka została celowo przeskalowana, aby można było na niej usiąść i jednocześnie przechowywać drewno na opał pod spodem. Ten element nadaje strukturę części dziennej. „W rogu salonu zainstalowałem zamaskowane biurko z bejcowanego drewna okoumé. Wprowadziło ono nowy kształt do tej przestrzeni i jednocześnie poprawiło jej proporcje. Zgodnie z życzeniem właścicieli powstała w ten sposób przestrzeń do pracy”, wyjaśnia Tom Floquet. Biurko zostało zaprojektowane jako podest z podwójnym stopniem, dlatego znajduje się wyżej niż reszta salonu. Ustawiono je w osi – tak, aby zapewnić odpowiedni widok podczas siedzenia. U podstawy podestu znalazła się ławka, która uzupełnia sofę i siedziska w części wypoczynkowej. Tu wygospodarowano też miejsce na książki i inne przedmioty.

Dwa duże łuki w podłodze i na suficie odpowiadają sobie nawzajem, tworząc wizualną sekwencję między salonem, jadalnią i kuchnią. Dębowy parkiet został ułożony obok kostki brukowej z naturalnego kamienia. Przed ławką ze sklejki okoumé, która przedłuża regał na książki na wyspie kuchennej stoi stół z surowego drewna w stylu vintage, a przed nim krzesła z serii 7 Arne Jacobsena. Zdjęcie: Jean-Baptiste Thiriet.

Linie kształtujące przestrzeń

Po drugiej stronie rozległego salonu znajduje się trzeci moduł stolarski zaplanowany przez architekta. Łączy się on z otwartą kuchnią, która wizualnie jest oddzielona wyspą barową zwieńczoną dużą szklaną ramą. Jest to architektoniczny popis renowacji dokonanej przez Toma Floqueta: tworzy on elementy, które strukturyzują przestrzeń i wokół których odbywa się komunikacja. Główne wejście jest ukryte za wysoką szafą z drewna okoumé, która powiela zakrzywiony kształt kominka i wizualnie ujednolica tę część domu.
Tom Floquet zaprojektował również długą krzywą, która złamała istniejącą wcześniej geometrię pomieszczenia i rozdzieliła dwie przestrzenie po przekątnej. Zakrzywiona linia dzięki jasny dębowy parkiet od strony salonu i kamienny bruk od strony jadalni i kuchni. Ten motyw odbija się echem w doskonałej symetrii ze spektakularnym podwieszanym sufitem.

W rogu salonu stworzono zamaskowaną przestrzeń biurową, aby złagodzić wizualnie tę część domu. Ten architektoniczny element stolarski został zaprojektowany w formie platformy i wykonany z drewna okoumé. U jego podstawy znajduje się ławka służąca do przechowywania przedmiotów lub do siedzenia. Zdjęcie: Jean-Baptiste Thiriet.

Ponadczasowy minimalizm

Ta renowacja to kolejny przykład mistrzowskiego wykorzystania różnorodnych materiałów przez architekta. Pracując nad tym projektem, podkreślił on poszczególne moduły poprzez zastosowanie kolorów charakterystycznych dla materiałów, z których zostały wykonane. Na przykład metalowo-gipsowy kominek znajduje się na drewnianej podłodze, podczas gdy bar z drewna okoumé stoi na kamiennej podłodze. Dzięki temu podkreślony jest dobór kolorów i struktura materiałów. „Tworzę przestrzenie, które są tak ponadczasowe, jak to tylko możliwe. Mieszkańcy mogą je oswajać, wprowadzając inne przedmioty codziennego użytku i z czasem zastępując je kolejnymi. Zbyt odważne kolory i elementy odebrałyby wnętrzu tę ponadczasowość”. Szczególnie widoczne jest to w części sypialnej, która dzieli się na garderobę, sypialnię i łazienkę. Do rozdzielenia poszczególnych części wykorzystano przesuwane drzwi. Zaprojektowano je w taki sposób, że jednoznacznie kojarzą się z estetyką japońską. Sama sypialnia z bardzo jasnym zielonym zagłówkiem i elementami z jasnego drewna emanuje atmosferą spokoju i odpoczynku. Drzwi przesuwne o pełnej wysokości, które wyglądają, jakby były zintegrowane z zagłówkiem, prowadzą do łazienki wyłożonej płytkami ceramicznymi – również ciekawie zaprojektowanej i wyraźnymi liniami kojarzącymi się z geometrią.

Przestrzenie są otwarte, aby wpadało do nich jak najwięcej światła dziennego. Na podłodze widać geometryczny wzór, który tworzy dębowa podłoga i kostka z naturalnego kamienia. Wzór powtarza się także w postaci podwieszanego sufitu. Drzwi wejściowe maskuje owalna szafa do wysokości sufitu. Wyspa służy jako regał na książki, a po stronie jadalni znajduje się ławka. Lampa wisząca to model Arcs (HAY). Zdjęcie: Jean-Baptiste Thiriet.

Staranny dobór elementów

Nie można pominąć doskonałego wyboru mebli dokonanego przez Toma Floqueta, które dodają wyrafinowania tej wyjątkowej przestrzeni. Nie jest ich bardzo wiele, ale są wyjątkowe. Mowa o zabytkowym stole do jadalni, otomanie Miesa Van Der Rohe, krześle Arne Jacobsena, a przede wszystkim selekcji stołków i szafek nocnych z kolekcji założonego w 2022 roku przez Ophélie Dozat i Luciena Dumasa atelier architektoniczno-meblarskiego Matera-Matang, które zostało docenione podczas wydarzenia Design Parade Hyères 2023. Ten sukces nie dziwi, bo kolekcja tworzona przez ten zdolny duet wyróżnia się interesująca zabawą skalą, architektonicznymi nawiązaniami i ciekawymi rozwiązaniami technicznymi – na przykład montowaniem mebli z kawałków drewna połączonych za pomocą papierowego sznurka.
Kuchnia została zaprojektowana w dwóch odcieniach dębu, a blat wykonano z naturalnego kamienia. Całość jest bardzo geometryczna, ale pełna harmonii. „To niemal profesjonalna kuchnia, dostosowana do potrzeb właściciela domu, który uwielbia gotować. Została zaprojektowana jak warsztat – z wieloma funkcjami, na których mu zależało. Mimo wszystko jest też po prostu bardzo pięknym miejscem”. A podłoga? Wyłożono ją dębiną i kamienną kostką brukową, która biegnie aż do tarasu – także wykonanego z kamienia, tworząc przemyślaną ciągłość między wnętrzem a zewnętrzem. Poszczególne elementy pozostają w dialogu, który sprawnie narzucił im Tom Floquet.

Architekt Tom Floquet wykorzystał oryginalne łukowate okna jako bazę do stworzenia rozległego salonu z krzywiznami i geometrycznymi liniami. Kuchnia jest wizualnie oddzielona dużą przeszkloną ramą i niskim, pudełkowym regałem. Od lewej do prawej: stolik nocny z palonego drewna TC 01 (Matera Matang), otomana Barcelona projektu Miesa Van Der Rohe, taboret z wiązu Rassoi i stolik kawowy Vernon (oba Matera Matang). Dywan z antykwariatu. Zdjęcie: Jean-Baptiste Thiriet.

Podobnie jak część dzienna, przestrzeń nocna jest bardzo przestronna. Tom Floquet nie miał problemów ze stworzeniem układu, którego główna część składa się z dużej garderoby, sypialni i łazienki. W garderobie położono parkiet z surowego dębu, a cokoły i panele z MDF pokryto farbą Chaux Ferrée (Ressource) lub pozostawiono w kolorze ciemnego dębu, podobnie jak długie, smukłe uchwyty. Daje to efekt elegancji z japońskimi akcentami. Zdjęcie: Jean-Baptiste Thiriet.

Podwójne drzwi oddzielające garderobę od sypialni wykonane są z lnu i dębowych słupkówi. „Pracowaliśmy nad najbardziej eleganckim charakterem tej sypialni”, mówi architekt Tom Floquet. Zdjęcie: Jean-Baptiste Thiriet.

Dębowe drzwi przesuwne o pełnej wysokości ukrywają dwa wejścia do łazienki po obu stronach wezgłowia i znikają w ściance działowej. Zagłówek jest pokryty tkaniną w kolorze bladej zieleni matcha (Casa). Obrazek na wezgłowiu pochodzi z Atelier Fala. Zdjęcie: Jean-Baptiste Thiriet.

Łazienka jest wyłożona prostokątnym gresem Raster Clay do jednej trzeciej wysokości ścian – to dość nietypowe rozwiazanie. Łazienka ma ponad 9 metrów długości. Stołek Rassoi z wiązu (Matera Matang). Krany ze szczotkowanego metalu. Zdjęcie: Jean-Baptiste Thiriet.

Szafki i toaletka wykonane są z bejcowanego forniru dębowego i mają szczotkowane metalowe uchwyty. Podobnie wykończona jest armatura. Zdjęcie: Jean-Baptiste Thiriet.

Artykuł oryginalnie ukazał się na stronie AD France. 
 

Zobacz także: 

Udana renowacja opuszczonego domu we Włoszech

Nowoczesny apartament przy plaży w Deauville

70-metrowe mieszkanie w sercu Wrocławia. Azyl, w którym można odpocząć od pędu codzienności