Mieszkanie zamiast domu
Mieszkająca w stolicy Portugalii rodzina o międzynarodowych korzeniach – z trójką małych dzieci i kolejnym w drodze – stanęła przed dylematem znalezienia nowego lokum, w którym wszyscy jej członkowie znajdą spokój i odpowiednią przestrzeń. Nie chcieli oddalać się od miasta, dlatego – zamiast wyjeżdżać daleko lub kupować drugi dom na wsi – postawili na przekształcenie pod swoje potrzeby mieszkanie położonego w samym w Lizbony. Wybrali apartament o powierzchni 158 metrów kwadratowych, do którego dodano jeszcze 70 metrów kwadratowych tarasu, na którym stworzyli oazę zieleni. Nie czują się tu, jakby mieszkali w mieście, choć mają na wyciągnięcie ręki wszystkie jego udogodnienia.
Ciągłość między wnętrzem a zewnętrzem podkreślono poprzez zastosowanie tych samych wykończeń wewnątrz i na zewnątrz oraz stworzenie ogrodowych zakątków, które zacierają granice między architekturą a naturą. Zdjęcie: Lourenço Teixeira de Abreu.
„Projekt polegał na stworzeniu mieszkania pełniącego funkcję schronienia przed miejskim zgiełkiem, w którym sztuka dobrego życia rozkwita wśród zakątków pełnych roślin pochodzących z regionu śródziemnomorskiego i Ameryki Południowej, a w pomieszczeniach pojawia się paleta kolorów inspirowana naturą i takie same materiały. Od samego początku zadanie było jasne: z każdego zakątka mieszkania trzeba mieć możliwość spojrzenia na zieleń. W ten sposób natura splata się z architekturą, stanowiąc codzienne źródło spokoju”, wyjaśniają architekci z AB+AC Architects, odpowiedzialni za projekt.
„Dom inspirowany jest filipińskimi korzeniami żony i jej zamiłowaniem do typowej dla tropików otwartości, a także pasją męża do zrównoważonego rozwoju i efektywności energetycznej”. Zdjęcie: Lourenço Teixeira de Abreu.
Oprócz wykorzystania relaksacyjnych właściwości zieleni, aby pogłębić wrażenie spokoju, wielokrotnie nagradzane studio postanowiło zorganizować mieszkanie zgodnie z zasadami esencjalizmu. Oznacza to stawianie na architektoniczny porządek, minimalizowanie wizualnego chaosu poprzez zastosowanie mebli na wymiar i ukrytych schowków oraz zajmowanie miejsca „tylko na to, co naprawdę potrzebne i cenne”.
Poszczególne części domu charakteryzują są spójne i łatwo się pomiędzy nimi przemieszczać, co sprzyja zarówno życiu rodzinnemu, jak i chwilom indywidualnego odpoczynku. „Strefy mieszkalne, wypoczynkowe i robocze są zorganizowane w przemyślany sposób, zapewniając miejsce na różne działania i czynności, a jednocześnie dostosowują się do zmieniającego się rytmu codziennego życia”.
Leżanka Bündner SQR jest projektu Joany Vilaça i stołek Oath został zaprojektowany przez Further Ther. FlexiLibrary to projekt AB+AC, a fotografie to prace André Chedida. Zdjécie: Lourenço Teixeira de Abreu.
W kuchni znajduje się ceramika Further Ther. Zdjęcie: Lourenço Teixeira de Abreu.
Większość elementów dekoracyjnych w domu pochodzi od lokalnych projektantów mieszkających w Lizbonie. Wielu z nich należy do Luso Collective, do którego kolekcji AB+AC Architects również wniosło swój własny wkład. Zdjęcie: Lourenço Teixeira de Abreu.
W przeciwieństwie do pomieszczeń prywatnych, przestrzeń wspólna jest przestronna i otwarta. Zdjęcie: Lourenço Teixeira de Abreu.
„Sypialnia, gabinet i pokoje rekreacyjne zostały zaprojektowane jakby były jasnymi kokonami. Są w nich ciepłe, drewniane podłogi, które zachęcają do chodzenia boso i naturalnego relaksu. Kuchnia, jadalnia i salon tworzą jedną dużą, otwartą przestrzeń: przytulne centrum życia towarzyskiego, gdzie rodzina może spotykać się z przyjaciółmi przy wielkim stole lub swobodnie poruszać się między mieszkaniem a ogrodem”, opowiadają pracownicy biura.
Architekci pracujący nad tym wnętrzem świadomie wybierali naturalne materiały, zależało im także na zrównoważonych rozwiązaniach technicznych. Liczyły się wrażenia sensoryczne, które dają materiały naturalne – idealne a zarazem niedoskonałe jak sama natura.
Doskonałym wyborem były portugalskie płytki terakotowe na podłodze, które płynnie łączą wnętrze mieszkania z przestrzenią pod gołym niebem i sprawdząją się doskonale i tu, i tu. Jednocześnie ściany pokryte tynkiem wapiennym przyczyniają się do utrzymania równowagi termicznej i optymalnego poziomu wilgotności, a wysokowydajne okna i starannie rozmieszczone otwory zapewniają obfitość naturalnego światła i wentylację krzyżową przez cały rok.
Roboczą strefę kuchni i łazienki wykończono drewnem i płytkami lastryko wykonanymi z odpadów budowlanych, aby zmniejszyć negatywny wpływ na środowisko, a jednocześnie dodać do przestrzeni kolejny rodzaj powierzchni.
W gabinecie znajduje się krzesło Askew firmy Further Ther oraz fotografia wykonana przez André Chedida. Zdjęcie: Lourenço Teixeira de Abreu.
W pokoju dziecięcym znajduje się stołek Rill firmy Further Ther, stołek Pony z portugalskiego drewna projektu Miguela Saboya, taca T4 firmy Sofia de Francesco oraz FlexiLibrary AB+AC. Zdjęcie: Lourenço Teixeira de Abreu.
Krzesło Cadeira z kolekcji Bulrush firmy Macheia. Zdjęcie: Lourenço Teixeira de Abreu.
Wykonane na zamówienie szafy pozwalają zachować porządek. Zdjęcie: Lourenço Teixeira de Abreu.
Łazienkę zdobi fotografia wykonana przez André Chedida. Zdjęcie: Lourenço Teixeira de Abreu.
Ceramika Further Ther w łazience. Zdjęcie: Lourenço Teixeira de Abreu.
„Atmosfera domu emanuje spokojem i ciepłem, a wnętrza są przytulne i zapewniają intymność. To przestrzeń, w której żyje się na bosaka. Wiele tu zakątków, w których można oddać się kontemplacji w pojedynkę, ale jest też mnóstwo miejsca, by spotykać się wspólnie i świętować. Dom daje poczucie schronienia na wielu poziomach: w każdym pomieszczeniu ma się wzrokowy i emocjonalny kontakt z roślinami, który dobrze oddziaływuje na samopoczucie”, podsumowują architekci z AB+AC Architects.
W głównej sypialni znajduje się proste drewniane łóżko. Zdjęcie: Lourenço Teixeira de Abreu.
W sypialni również zarezerwowano miejsce dla roślin. Zdjęcie: Lourenço Teixeira de Abreu.
Artykuł oryginalnie ukazał się na stronie AD Spain.
Zobacz także:
Brutalistyczny dom z patio w Porto
Willa w Hiszpanii w nowoczesnym wydaniu
Wybierasz się do Lizbony? Oto 5 kawiarni i cukierni, do których aż grzech nie zajrzeć
