Przeszklona willa z najnowszego filmu Almodovara. Casa Szoke jest cichym aktorem „W pokoju obok”

Film Almodóvara „W pokoju obok” z Tildą Swinton i Julianne Moore kręcono częściowo w Casa Szoke, hiszpańskiej willi, inspirowanej projektami Le Corbusiera. Charakterystyczna, pełna skosów bryła budynku doskonale odzwierciedla wewnętrzne napięcia i emocje odczuwane przez główne bohaterki. 

Przeszklona willa z najnowszego filmu Almodovara. Casa Szoke jest cichym aktorem „W pokoju obok”

Kad z filmu "W pokoju obok", reż. Pedro Almodovar. Zdjęcie: Sony Pictures Classics

Dom z filmu „W pokoju obok” Pedro Almodóvara

„W Pokoju obok” opowiada historię Marthy, nieuleczalnie chorej dziennikarki (Tilda Switon), która postanawia umrzeć na własnych warunkach. Martha prosi swoją dawną przyjaciółkę Ingrid (Julianne Moore), by towarzyszyła jej w tej ostatniej drodze. By zakończyć życie w miejscu niezwiązanym z żadnymi wspomnieniami, Martha decyduje się wynająć willę za miastem.

Casa Szoke, proj. Aranguren + Gallegos, Zdjęcie: ©Jesús Granada 

Budynek, który jest tłem dla historii Marthy i Ingrid to Casa Szoke. Inspirowana projektami Le Corbusiera willa ze szkła i kortenowskiej stali, znajduje się w San Lorenzo de El Escorial, a dokładnie na południowym zboczu Monte Abantos, godzinę drogi z Madrytu. Autorami projektu Casa Szoke są architekci z pracowni Aranguren & Gallegos.

Casa Szoke, proj. Aranguren + Gallegos, Zdjęcie: ©Jesús Granada 

Patrząc na przeszkloną willę i jej otoczenie, nietrudno zrozumieć, dlaczego Pedro Almodóvar zdecydował się nakręcić swój angielskojęzyczny debiut właśnie tutaj. Kontrast między nieregularną bryłą budynku, ostrymi krawędziami i licznymi skosami a spokojnym, leśnym krajobrazem odzwierciedla sytuację emocjonalną głównych bohaterek.

Casa Szoke, proj. Aranguren + Gallegos, Zdjęcie: ©Jesús Granada 

Estetyka filmów Almodóvara

Pedro Almodóvar tworząc swoje filmy, zawsze zwraca uwagę na szczegóły. Każdy element scenografii ma znaczenie i nic, co widoczne jest w kadrze, nie jest przypadkowe. Hiszpański reżyser znany jest również ze swojego wykorzystania wyrazistych kolorów, nierzadko kontrastujących.

Chętnie sięga też po kolory podstawowe: żółty, czerwony i niebieski, zestawiając je ze sobą. Ze wszystkich barw najczęściej pojawia się czerwień, która z czasem stała się niejako znakiem rozpoznawczym filmów Almodóvara i z kinowych ekranów trafiła do naszych domów i mieszkań.

Estetyka „a la Almodóvar” to prawdziwa uczta dla oczu i doskonały sposób na ożywienie wnętrz. Oczywiście, żonglując tyloma wyrazistymi kolorami, należy pamiętać, by zachować między nimi równowagę.

 

Zobacz też:


Czytaj więcej