Zmiana skali
„Z wykształcenia jestem projektantem i pracuję z meblami, przedmiotami i sztuką dekoracyjną. Praca nad wnętrzami to inna skala i po raz pierwszy zetknąłem się z nią, projektując mieszkanie, które kupiłem z moją partnerką”, mówi Nathan Baraness. Paradoksalnie zmiana skali sprawiła, że wszystko wydawało się o wiele prostsze. Pochodzący z 7. dzielnicy Paryża projektant marzył o znalezieniu mieszkania dokładnie przy rue Jacob w dzielnicy Saint-Germain-des-Prés. „Dla mnie projektowanie wnętrz jest jak gotowanie, jak równowaga faktur i kolorów, jak odpowiednia ilość nowoczesnych przedmiotów i tych o bardziej spatynowanym wyglądzie, które nadają miejscu duszę...”. Wnętrze, o którym mowa, to archetypowe mieszkanie w Dzielnicy Łacińskiej – z niskimi sufitami i ścianami, które nie są proste, belkami, które wymagają odkrycia i płytkami podłogowymi w kuchni. To przestrzeń trochę trudna do życia, ciasna, z małymi pomieszczeniamii i niekoniecznie wygodna, a Nathan Baraness musiał przywrócić ją do funkcjonalności.
W salonie przy lakierowanym stoliku kawowym TRV Willy’ego Rizzo z 1970 roku stoi aksamitna sofa Camaleonda (B&B Italia). Obok, nad grzejnikiem leży wykonana na zamówienie aksamitna ława (obicie – Pierre Frey). Na stoliku ze stali nierdzewnej i szkła E-1027 prjektu Eileen Gray, 1927 (ClassiCon) znajduje się ołowiana rzeźba Roberta Couturiera, "Dos d’une blonde", 1983 (dzięki uprzejmości Galerie Dina Vierny). W niszy stoi lampa Mojave projektu Nathana Baranessa i Maryny Dague (Ligne Roset). Na ścianie wisi kinkiet z czarnej stali i szkła opalowego, Hanging n°2 projektu Muller Van Severen (Valerie Objects). Wełniany dywan All Hands jest projektu Giancarlo Valle (Nordic Knots). Zdjęcie: Matteo Verzini.
Połączenie różnych stylów
Ta nowoczesna reinterpretacja klasycznego mieszkania rozpoczyna się w kuchni, gdzie projektant zastąpił terakotowe płytki podłogą z kamienia z Burgundii, ozdobionego geometrycznymi akcentami z niebieskiego kamienia Hainaut. Całość równoważą fronty z orzecha włoskiego i duży blat roboczy z żyłkowanego marmuru Rosso Levanto. Przed blatem bocznym stoi krzesło Leggera projektu Gio Pontiego, który jest stawiany na równi z takimi projektantami jak Charlotte Perriand i Le Corbusier. W salonie znajduje się mały skórzany fotel Pierre’a Lottiera – stolarza z przełomu lat 40. i 50., a obok niego ustawiono stojak na czasopisma projektu Giotto Stoppino z 1971 roku. Parkiet w jodełkę i oryginalny kominek z czarnego marmuru tworzą klasyczną bazę, która idealnie komponuje się z dywanem zaprojektowanym przez Giancarla Valle. W sypialni tapeta pokrywa wnękę łóżka i duże szafy. Pozostałe ściany w mieszkaniu są przeważnie białe, z wyjątkiem jadalni i łazienki. W jadalni zastosowano między innymi drewniane panele pomalowane na bladopomarańczowy kolor z lakierowanymi dębowymi krawędziami. Razem ze stworzoną na wymiar ławką obitą aksamitem w kolorze słonecznej żółci tworzą geometryczną całość niczym z obrazów Mondriana. W łazience położono na dolnej części ściany błyszczące czarne płytki ceramiczne, które współgrają z mozaiką w pepitkę, znajdującą się na podłodze. Z kolei prysznic, inspirowany hammamem, wyłożony jest zieloną mozaiką, a gzyms z ceramiki dyskretnie obrysowuje pomieszczenie. Na jednej ze ścian wisi dzieło Marcela Duchampa. W salonie otwory w ścianach umożliwiają przepływ światła pomiędzy poszczególnymi pomieszczeniami.
Na oryginalnym kominku z czarnego marmuru stoi rzeźba z brązu Roberta Couturiera, "La Main à la poire", 1993 (dzięki uprzejmości Galerie Dina Vierny) oraz mosiężny wazon Michaela Arama, około 1980 roku (Treaptyque). Powyżej wisi obraz Judit Reigl, "Ecriture en masse – Transformation III", 1961 (dzięki uprzejmości Galerie Dina Vierny). Przed kominkiem stoi skórzany fotel z ćwiekami Chaise pantoufle Pierre’a Lottiera, 1950 i stojak na czasopisma projektu Giotta Stoppino, 1971 (Kartell). Wełniany dywan All hands został zaprojektowany przez Giancarlo Valle (Nordic Knots). Zdjęcie: Matteo Verzini.
Ciepłe odcienie
„Bulaj, który znalazłem w Bretanii, wstawiłem w drzwi”, mówi Nathan Baraness. Lubi wprowadzać do wystroju patynę, którą łączy z nieco bardziej współczesnymi elementami, szczególnie z lat 70., takimi jak sofa Camaleonda w salonie czy małe pomarańczowe akcenty rozsiane po całym mieszkaniu: lampa Nessino w kuchni, Snoopy w gabinecie i regał USM w sypialni czy lampa podłogowa Marie & Alexandre w salonie. Trzy elementy zostały zaprojektowane we współpracy z projektantką Maryną Dague: mała lampa z alabastru i patynowanego mosiądzu w sypialni, kolejna we wnęce łączącej się z holem wejściowym oraz lustro z orzecha włoskiego w salonie. Inną uderzającą cechą tego wnętrza jest paleta wykorzystanych w nim kolorów. Biała farba na belkach i ścianach idealnie rozprasza światło w pokojach z niskimi sufitami. Małe złoto-żółte poduszki znajdujące się na obudowach grzejników w oknach salonu harmonijnie łączą się z mosiężnym stolikiem kawowym Willy’ego Rizzo. Natomiast szpinakowo-zielone mozaiki pod prysznicem pefekcyjnie komponują się z czarno-białym wzorem w pepitkę na podłodze w łazience. Z kolei żółta szafka w sypialni świetnia wygląda obok niebiesko-waniliowego krzesła z żywicy Gaetano Pesce w sypialni. Nie można nie wspomnieć o akcentach z orzecha włoskiego, brązu, błękitach i czerwieniach z obrazu Judit Reigl nad kominkiem, kolorach rzeźby Fernanda Légera w jadalni lub obrazu Juana Miro w sypialni. I oczywiście o soczystej żółci z obrazu Matisse’a w salonie... Całość zawiera całe ciepło przemyślanej wizji projektanta.
W jadalni stoi stół wykonany na zamówienie z marmuru Emperador i bejcowanego dębu. We wnęce stoi ławka tapicerowana aksamitem (Pierre Frey) i bejcowane bukowe krzesła Modèle 3300 Bruna Rey`a, 1971 (Dietiker). Papierowe lampy wiszące Conicas MT2 zostały zaprojektowane przez Gabriela O. Cole’a w 1983 roku (Santa & Cole). Na oparciu ławy stoi porcelanowy wazon Auvergne projektu Jabera Al Mahjouba, około 1980-1990 (kolekcja prywatna), a na ścianie wisi obraz Serge’a Poliakoffa "Composition (Blanc rouge jaune)", 1966 (dzięki uprzejmości Galerie Dina Vierny). Na stole rozłożone są porcelanowe talerze projektu Claude’a Gilli, 1987 (kolekcja prywatna). Zdjęcie: Matteo Verzini.
Na kredensie z drewna tekowego z przełomu lat 50. i 60. stoi metalowa lampa Shogun projektu Maria Botty`ego, 1986 (Artemide) i ceramiczny talerz Jabera Al Mahjouba (kolekcja prywatna). Nad mahoniowo-szklanym barkiem Cesare Lacca z lat 50., widać ceramiczną rzeźbę "Fleur qui marche" Fernanda Légera, 1952 (dzięki uprzejmości Galerie Dina Vierny) oraz rzeźbę z brązu "Petit cheval pince à linge" Roberta Couturiera, 1998 (dzięki uprzejmości Galerie Dina Vierny). Zdjęcie: Matteo Verzini.
Wnęka z trawertynu tworzy przejście pomiędzy salonem i kuchnią. W rogu stoi rzeźba z brązu projektu Aristide`a Maillola, "Étude pour Harmonie", 1940-44 (dzięki uprzejmości Galerie Dina Vierny) oraz włoski fotel z lat 60. Na pierwszym planie stoi skórzane siedzisko z ćwiekami, "Chaise pantoufle" Pierre’a Lottiera, 1950. W oknie wiszą wełniane zasłony Grand, a na podłodze leży dywan All hands projektu Giancarlo Valle (oba Nordic Knots). Zdjęcie: Matteo Verzini.
Pomiędzy dwoma oknami salonu stoi ceramiczna lampa podłogowa MA-HO-L1 projektu Marie & Alexandre (dzięki uprzejmości Galerie Signé) oraz krzesło z drewna wiśniowego, aksamitu i brązu zaprojektowane przez Jules`a Leleu Olivia, 1940 (dzięki uprzejmości Maison Leleu). Na ścianie wisi obraz Henri`ego Matisse’a, "Mouvement de danse", 1945 (dzięki uprzejmości Galerie Dina Vierny). Wełniane zasłony Grand i dywan All hands zostały zaprojektowane przez Giancarlo Valle (oba Nordic Knots). Zdjęcie: Matteo Verzini.
Szafki kuchenne zostały wykonane z orzecha włoskiego, a blat i panel tylny z żyłkowanego marmuru Rosso Levanto. Na blacie znajdują się ceramiczne garnki Mado Jolain, 1950-1960 (Figures Design), rzeźba z brązu Fernanda Légera "Le Pigeon", 1950 (dzięki uprzejmości Galerie DinaVierny) oraz stary marmurowy moździerz. Na półce stoi lampa Nessino projektu Giancarlo Mattioli, 1967 (Artemide). Zdjęcie: Matteo Verzini.
Podłoga w kuchni została wykonana z kamienia burgundzkiego oraz niebieskich akcentów z kamienia z Hainaut. Na orzechowym blacie roboczym stoi srebrny talerz Pabla Picassa, "Joueur de flûte et Cavaliers", 1956 (dzięki uprzejmości Ateliers Hugo) i ceramiczna karafka Claude’a Dumasa, Modèle B, 1955. Krzesło Leggera to projekt Gio Pontiego, 1952 (Cassina). Zdjęcie: Matteo Verzini.
Widok z sypialni na gabinet. Na pierwszym planie, na półce w tym samym kolorze co ściana, stoi mosiężno-alabastrowa lampa Dina projektu Nathana Baranessa i Maryny Dague (Maison Pouenat). Na ścianie wisi plastikowe lustro Quadrat projektu Arne Darnella, około 1970 roku (Hammarplast). Z przodu stoi krzesło Zig-Zag Gerrita Rietvelda z 1973 roku (Cassina). W pracowni na ścianie przyczepione są narzędzia pomiarowe z drewna, stali i mosiądzu. W tle stoi rzeźba z brązu "Torse de Méditerranée" autorstwa Aristida Maillol, 1905 (dzięki uprzejmości Galerie Dina Vierny) oraz krzesło Cantilever ze skóry i chromowanego metalu projektu Marta Stama, 1926 (Thonet). Zdjęcie: Matteo Verzini.
W sypialni wnęka nad łóżkiem została pokryta tkanym papierem. Ceramiczne lampy projektu Sylvie Barbara (Galerie Møbler) stoją na stolikach nocnych z drewna tekowego Fresco Victora Wilkinsa z lat 50. Na łóżku znajdują się wełniane poduszki marki Pierre Frey. Na wezgłowiu stoi rzeźba zaprojektowana przez Aristida Maillola, "Petite nuit", 1902 (dzięki uprzejmości Galerie Dina Vierny). Na ścianie wisi obraz Joana Miró, Ma de Proverbis, 1970 (kolekcja prywatna). Zdjęcie: Matteo Verzini.
Przed stolikiem nocnym z drewna tekowego Fresco projektu Victora Wilkinsa z lat 50. i ceramiczną lampą Sylvie Barbara (Galerie Møbler) stoi krzesło z żywicy Come stai zaprojektowane przez Gaetano Pesce dla Bottaga Venetta, 2022 (kolekcja prywatna). Zdjęcie: Matteo Verzini.
W niszy wykonanej z orzecha włoskiego stoi wazon ze szkła Murano projektu Flavia Poli, 1950-1970, ceramiczne naczynie "Visage de faune" Pabla Picassa, 1955 (dzięki uprzejmości Ateliers Hugo) oraz ceramiczne naczynie Mado Jolain, 1950-1960 (Figures Design). Z przodu, na regale z lakierowanego metalu i chromowanej stali nierdzewnej Model 02 (USM Haller), stoi lampa ze szkliwionej kamionki i lnu projektu Marie Michielssen, 2024 (Serax). Fotel z bejcowanego buku i słomy Carimate został zaprojektowany przez Vico Magistrettiego 1959 (Cassina). Zdjęcie: Matteo Verzini.
W łazience szafka podumywalkowa jest pokryta emalią w kolorze ryżu zmieszaną z proszkiem z kamienia wulkanicznego, a krany są z patynowanego brązu. Antyczne dębowe lustro jest w stylu vintage. Lampa ścienna z ceramiki i szkła opalowego model 6067 została zaprojektowana przez Wilhelma Wangefelda, 1958 (Lindner). W drzwiach widać bulaj znaleziony w Bretanii. Zdjęcie: Matteo Verzini.
Ściany łazienki zostały wyłożone błyszczącymi czarnymi płytkami ceramicznymi, które stykają się z mozaikową podłogą w pepitkę. Wiktoriański gzyms dyskretnie obrysowuje pomieszczenie. Na ścianie wisi dzieło Marcela Duchampa "Neuf Moules Mâlic" (dzięki uprzejmości Galerie Dina Vierny). W rogu stoi plecione krzesło z lat 1950-1970. Zdjęcie: Matteo Verzini.
Ściany wnęki prysznicowej zostały wyłożone mozaiką inspirowaną łaźniami tureckimi, a na podłodze znajduje się mozaika – pepitka. Zdjęcie: Matteo Verzini.
Artykuł oryginalnie ukazał się na stronie AD France.
Zobacz także:
Nowoczesny apartament przy plaży w Deauvill
Niewielkie paryskie mieszkanie – idealne do urządzania przyjęć
Willa w Paryżu – surrealizm miesza się tu z Art Déco
