Zbiory Pawilonu Czterech Kopuł we Wrocławiu
W Pawilonie Czterech Kopuł, oddziale Muzeum Narodowego we Wrocławiu od 2016 roku działa Muzeum Sztuki Współczesnej. Na ponad 6 tys. m2 powierzchni wystawienniczej znajdziemy eksponaty ukazujące różnorodność i wielowątkowość polskiej sztuki nowoczesnej oraz współczesnej. Wśród artystów, których prace można oglądać w Pawilonie Czterech Kopuł są m.in. Magdalena Abakanowicz, Stanisław Fijałkowski, Władysław Hasior, Tadeusz Kantor, Jerzy Nowosielski i Alina Szapocznikow.
Zbiory są stale uzupełniane, a w tym roku muzeum może pochwalić się kilkoma wyjątkowymi nabytkami. Prace Izabeli Chamczyk, Kōjiego Kamojiego, Janka Simona, Krzysztofa Wodiczki i Ewy Zarzyckiej zostały zakupione przez muzeum dzięki wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Nowe nabytki będzie można zobaczyć na wystawie czasowej „Kolekcja otwarta” od 14 grudnia 2024 do 2 marca 2025. Oprócz dzieł zakupionych w tym roku, zostanie pokazanych jednocześnie kilkadziesiąt innych prac, które włączono do bogatych zbiorów sztuki współczesnej Muzeum Narodowego we Wrocławiu od 2014 do 2024 roku.
Nowe prace w Pawilonie Czterech Kopuł
Do zbiorów sztuki współczesnej w Pawilonie Czterech Kopuł zakupiono 10 prac japońskiego artysty Kōjiego Kamojiego. Podczas tworzenia kompozycji z cyklu „Kamień, wiatr, woda i linia” (2023), Kōji Kamoji użył naturalnych materiałów, które połączył z rysunkiem tuszem, atramentem i malarstwem akrylowym.
Kōji Kamoji, Kamień, wiatr, woda i linia nr 16, 2023. Zdjęcie: Muzeum Narodowe we Wrocławiu
Obraz „03” z cyklu „Toxic malarstwo performatywne” (2020) Izabeli Chamczyk to niemal organiczny, tętniący feerią barw obiekt malarski, który z jednej strony przypomina rozwijający się kwiat, z drugiej otwartą ranę. Powstały w trakcie pandemii, jest obrazem o kobiecości, a dominujący kolor czerwony przywodzi na myśl namiętność, emocjonalność i determinację.
Izabela Chamczyk, 03 z cyklu Toxic malarstwo performatywne, 2020. Zdjęcie: Muzeum Narodowe we Wrocławiu
Zakupiona do zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu praca Krzysztofa Wodiczki „Pojazd dla bezdomnych” (1988-1989) obejmuje pojazd, wydruk z autorskim projektem pojazdu oraz serię 6 fotografii przedstawiających działania z nim w Nowym Jorku w 1989 roku. Praca była odpowiedzią na problem rosnącej liczby osób bezdomnych w tym mieście. Obiekt miał łączyć funkcje praktyczne i symboliczne: z jednej strony oferować strategię przetrwania, z drugiej – kwestionować ekonomiczne i polityczne systemy marginalizujące bezdomnych.
Krzysztof Wodiczko, Pojazd dla bezdomnych, 1988-1989. Zdjęcie: Muzeum Narodowe we Wrocławiu
Do Pawilonu Czterech Kopuł trafiła również praca „Meta Folklore” (2023) Janka Simona. To największy obiekt z rzeźbiarskiej serii realizowanej przez artystę od kilku lat, która jest owocem jego zainteresowań działaniem komputerowego algorytmu, procesem druku 3D, wpływem nowych technologii na życie człowieka oraz filozofią DIY. W kolorowych hybrydach 3D artysta przedstawia własną wizję nowej, uniwersalnej plastyki wykreowanej przy pomocy sztucznej inteligencji, ale także w oparciu o zbiór rzeźb tzw. sztuki prymitywnej.
Janek Simon, Meta Folklore v0.4, 2023. Zdjęcie: Muzeum Narodowe we Wrocławiu
W tym roku kolekcja sztuki współczesnej w Pawilonie Czterech Kopuł powiększyła się również o zestaw 5 filmów z performansami Ewy Zarzyckiej z lat 1989-2015. Są wśród nich: „Utrzymanie pozycji artystycznej” (1989), „Walizka znaków” (2006, 2014), „Niezatapialność” (2015), „Teraz” (2015), które tworzą przekrojowy zapis jej działalności, pozwalający spojrzeć na dorobek artystki z szerszej perspektywy i rozpoznać stale powracające motywy.
Ewa Zarzycka, Teraz (Otwarcie wystawy Lata świetności lokal_30, Warszawa), 2015, 21`12``, ed. 2/5 + 1 AP. Zdjęcie: Muzeum Narodowe we Wrocławiu
Zobacz też:
- Muzeum Współczesne we Wrocławiu. Historia, godziny otwarcia, bilety, zbiory
- 6 miejsc, które warto odwiedzić we Wrocławiu
- Muzeum Narodowe we Wrocławiu. Wystawy w 2024, które musisz zobaczyć
