Niewielkie mieszkanie w stylu Haussmanna nad kanałem Saint-Martin w Paryżu odzyskało swój dawny blask

Ta niewielka przestrzeń nad brzegiem Kanału Saint-Martin wymagała gruntownej renowacji. Potrzebne było odpowiednie otoczenie, aby pomieścić niezliczone dzieła sztuki i pamiątki z podróży należące do pary mieszkańców. Atelier Leymarie pracowało nad przywróceniem przestrzeni jej haussmannowskiej świetności i pogodzeniu jej z nowoczesną wygodą.

Autor Annabelle Dufraigne

Zdjęcia Jean-Baptiste Thiriet
Niewielkie mieszkanie w stylu Haussmanna nad kanałem Saint-Martin w Paryżu odzyskało swój dawny blask

Kuchnia z elementami marmuru i stali nierdzewnej. Zdjęcie: Jean-Baptiste Thiriet

Niewielkie, ale doskonałe

Zrujnowane mieszkanie o powierzchni 65 metrów kwadratowych było wyzwaniem dla architektki. Pierwszym zadaniem było zatarcie śladów ostatniej renowacji sprzed ponad sześćdziesięciu lat, a celem – ponowne odkrycie zalet tej nieruchomości w stylu Haussmanna. Atelier Leymarie przystąpiło do odtworzenia wszystkich ozdobnych listew oraz przywrócenia pierwotnej świetności parkietu przeszlifowanego prawie dziesięć razy. Dotychczas wyglądał tak źle, że trzeba było przykrywać go dywanami. Odrestaurowano również kominek z epoki.


Kominek w stylu paryskim Odnowiony kominek i dzieła sztuki z kolekcji właścicieli:: ceramika gliniana Marcela Paz Undurraga, zakupiona od Galerie La Luna; maski, Makonde Lipoko, Mozambik, Bruce Frank Primitive Art Gallery, Nowy Jork. Panel Jean Prouvé, galeria Patrick Seguin. Stołek skrzyniowy LC14 projektu Le Corbusiera. © Jean-Baptiste Thiriet

Rezultat zapiera dech w piersiach: ogromne pokoje ze wspaniałym widokiem, w których widać oryginalne piękno szkieletu Haussmanna. „Zwykle jesteśmy wzywani do zrobienia czegoś współczesnego, a nie haussmannowskiego, więc współczesne elementy musieliśmy wstawić w starą strukturę” - mówi architektka.


Regał w salonie został zaprojektowany przez Atelier Leymarie. Wewnątrz 2 wazy "Hu" z brązu, Chiny, dynastia Han, Roger Kevern Gallery. Posąg Guanyin w pozycji siedzącej, XVIII wiek, Drouot. Brązowy palnik do kadzideł "Fangding", Chiny, XIX wiek, Drouot. Kubek ceramiczny Joe Christopherson, duży chiński garnek i słoik, Giquello et Associés. © Jean-Baptiste Thiriet

Kuchnia z marmurowym blatem Kuchnia z marmurem Violetta Breccia (Marbrerie del Emperador), zaprojektowana przez Atelier Leymarie i wyprodukowana przez stolarnię Emka, jest otwarta na salon. Lampa wisząca Isle firmy Lambert & Fils, talerze i ceramika Joe Christopherson, okulary Tommy, Saint-Louis. Portrety starożytnych maharadżów i maharani nabyte w New Delhi w Indiach; 2 odbitki albuminowe emira Abd el-Kadera w stroju cywilnym i oficjalnym, Paryż 1865, autorstwa Louisa Rousseau; gwasz Jeana Labasque`a (1948) - wszystkie oprawione przez Atelier E.G. Posąg kobiety płodności, Attié, Wybrzeże Kości Słoniowej, Bruce Frank Primitive Art Gallery, Nowy Jork. Kinkiety Diabolo nabyte przez właścicieli od domu aukcyjnego Millon. Stół i krzesła: &Tradition. Chińska waza Wucai (około 1650). Skórzany fotel Angel Pazmino (1960).© Jean-Baptiste Thiriet

Po przywróceniu blasku starym wnętrzom, Atelier Leymarie wprowadziło nowoczesne akcenty, używając do tego głównie mebli zamówionych na wymiar. Kuchnia z marmurem breccia nabrała współczesnego charakteru dzięki zestawieniu jej z ultranowoczesnymi szafkami kuchennymi ze stali nierdzewnej. Metal jest zresztą wspólnym tematem łączącym wszystkie pomieszczenia. Pojawia się w postaci regałów na książki w salonie czy polerowanej aluminiowej ramy przy wejściu. Powtarzają się również elementy wykonane z kamienia – od blatu z marmuru w kuchni przez kamienną ławkę, aż po starannie dobrane marmurowe uchwyty na drzwiach szafek.

W holu wejściowym Atelier Leymarie zaprojektowało ramę pokrywającą przejście ze szczotkowanego aluminium. Ceramika na steli, Joe Christopherson. © Jean-Baptiste Thiriet

Architektka chciała również, aby po renowacji można było wyeksponować okazałą kolekcję dzieł sztuki właścicieli, w tym starożytne stele (ustawione pionowo ozdobne płyty kamienne z inskrypcją lub płaskorzeźbioną dekoracją). „Właściciele, którzy do tej pory żyli pomiędzy Wielką Brytanią, Indiami, Algierią, Szwajcarią i Stanami Zjednoczonymi, stworzyli kolekcję rzadkich dzieł, ze szczególnym uwzględnieniem sztuki afrykańskiej” - wyjaśnia. Pomysł projektantki polegał na stworzeniu dialogu między tymi przedmiotami a klasycznym paryskim wystrojem mieszkania oraz współczesnymi meblami, takimi jak elektrycznie niebieskie fotele w salonie, które stanowią pomysłowy akcent kolorystyczny w przestrzeni zdominowanej przez neutralne odcienie w wystroju Haussmanna i czarno-białe dzieła sztuki.
Eklektyczne fotele Salon ożywia para niebieskich foteli Utrecht projektu Gerrita Rietvelda (Cassina). Kinkiety z białego onyksu autorstwa Lisette Rützou. Plemienny kosz wiklinowy pozyskany w Laosie. Słoik gliniany Mangbetu, Demokratyczna Republika Konga, Bruce Frank Primitive Art Gallery, Nowy Jork. © Jean-Baptiste Thiriet

Funkcjonalność

Rozkład pomieszczeń, pierwotnie niezbyt korzystny, został ulepszony. Każda z dwóch sypialni dzięki przesuwanym drzwiom ze szkła i drewna ma bezpośredni dostęp do łazienki jak apartamenty hotelowe. To efektowne rozwiązanie, które jednocześnie pozwala na uzyskanie dość dużej łazienki na niewielkiej przestrzeni. W sypialni dla gości, która na co dzień pełni funkcję biura, znajduje się ławka w stylu retro. Architektka ma naprawdę niezwykły talent do radzenia sobie z małymi powierzchniami. 

Ławka we wnęce
W sypialni dla gości znajduje się zrobiona na miarę sofa tapicerowana tkaniną Pierre Frey autorstwa Valérie Descamps. We wnęce umieszczone są również przedmioty należące do pary.© Jean-Baptiste Thiriet

Łazienka z przesuwanymi drzwiami i marmurowy blatem  Marmur Violetta Breccia z bogatym żyłkowaniem znajduje się również w łazience, gdzie umywalka została wykonana na wymiar przez Mabrerie del Emperador. © Jean-Baptiste Thiriet

Czym charakteryzuje się styl Haussmanna? 
 

Napoleon III powierzył Baronowi Haussmannowi przebudowę Paryża w nowoczesny jak na ówczesne czasy sposób. Dzięki niemu w czasie wielkiej przebudowy w latach 1852–1870 powstał Paryż, jaki znamy dzisiaj: z symetrycznym układem dzielnic, poprzecinany pasami zieleni oraz jednolitą architekturą i przepięknymi kamienicami. Jeśli chodzi o wnętrza, to typowe dla nich są wysokie okna tzw. portfenetre (wysokie, w postaci drzwi zastępujące balkon), ściany bogato zdobione sztukaterią, drewniane parkiety ułożone w jodełkę oraz czarno-białe płytki wyglądające niczym szachownica. Do tego duża ilość światła dziennego, przestrzenność oraz wysokość pomieszczeń.

Artykuł oryginalnie ukazał się w AD France

 


Czytaj więcej