Julia Keilowa ikona polskiego designu
Julia Keilowa projektowała przedmioty codziennego użytku w stylu art déco. Dzięki artystycznemu wykształceniu wypracowała własny, wyrazisty styl. Rzeźby uczył Keilową Tadeusz Breyer, uczęszczała też na kurs Kompozycji Brył i Płaszczyzn Wojciecha Jastrzębowskiego, a technik metalowych uczyła się u Karola Stryjeńskiego. Uczęszczała także na zajęcia do Karola Tichego i Józefa Czajkowskiego.
Julia Keilowa. Zdjęcie: Archiwum ASP w Warszawie / Muzeum Warszawy
Współpracowała z warszawską firmą platerniczą Fraget, a następnie także z fabrykami Norblina i Braci Henneberg. Jej projekty w stylu art déco szybko zyskały uznanie krytyków i klientów. Dzięki popularności platernictwa, projekty Keilowej trafiły na salony II Rzeczpospolitej. Przedmioty przez nią zaprojektowane pełniły funkcje użytkowe, jednocześnie zdobiąc pomieszczenia jako niewielkie rzeźby. Keilowej przypisuje się autorstwo zastaw stołowych zaprojektowanych i wyprodukowanych dla polskich transatlantyków M/S "Batory" i M/S "Piłsudski".
Patera, między 1933 a 1939; (projekt 1933), projekt: Julia Keilowa. Zdjęcie: Muzeum Warszawy
Julia Keilowa prowadziła również własną pracownię metaloplastyczną. W latach 1932–1939 uczestniczyła w życiu artystycznym stolicy, systematycznie prezentowała rzeźby i przedmioty użytkowe na wystawach zbiorowych, także za granicą, zdobywała nagrody. W 1938 roku miała indywidualną wystawę wzornictwa. Słynęła ze swojej energii, była pełna inicjatywy i pomysłów.
Po wybuchu II wojny światowej uciekła do Lwowa, gdzie prowadziła pracownię ceramiki. Po dwóch latach wróciła do Warszawy. W 1942 roku została zamordowana przez gestapo. Zginęła w wieku zaledwie 41 lat. Śmierć przerwała karierę wybitnej projektantki.
Garnitur do palenia, projekt przypisywany Julii Keilowej, 1933-1939, wykonanie Bracia Henneberg, kolekcja Anety i Artura Sawów. Zdjęcie: Filip Preis
Stojak z nożykami, projekt przypisywany Julii Keilowej, 1933–1939, wykonanie Bracia Henneberg, Muzeum Warszawy. Zdjęcie: Filip Preis
Wystawa "Julia Keilowa. Projektantka"
Dziś można śmiało powiedzieć, że projektantka świadomie i w niezwykłym tempie zbudowała markę osobistą – jej nazwisko było synonimem pięknych, użytkowych przedmiotów, wykonywanych fabrycznie, a nadal będących dziełem sztuki.
Dzbanek do kawy. Projekt: Julia Keilowa, ok. 1934. Zdjęcie: Muzeum Warszawy
Zainteresowanie formami geometrycznymi Julii Keilowej to wpływ awangardy. Czasami jej prostym bryłom towarzyszyła oszczędna dekoracja. Dlatego historycy sztuki wpisują projektową twórczość Keilowej w nurt dekoracyjnego modernizmu. Pracowała zarówno metodami rzemieślniczymi, jak i projektowała wzory do produkcji przemysłowej. Samodzielnie wykuwała ze srebra tace, misy, popielniczki, puchary, sztućce, świeczniki i wazony, a także projektowała naczynia i zestawy stołowe do produkcji seryjnej dla wytwórców wyrobów platerowych. Stworzyła około 400 różnych wzorów.
Talerz dekoracyjny Trzy trójkąciki. Projekt i wykonanie: Julia Keilowa, ok. 1934, Muzeum Warszawy. Zdjęcie: Filip Preis
Zaprojektowane przez Julię Keilową przedmioty zobaczymy na wystawie w Muzeum Warszawy. Podstawą ekspozycji jest blisko 80 obiektów zaprojektowanych i wykonanych przez Keilową. To dotąd najszersza prezentacja jej twórczości, obejmująca wykonane ręcznie unikaty i prace rzeźbiarskie.
Wystawa rusza 21 marca 2024 i potrwa do 1 września 2024 roku. Gdzie? Muzeum Warszawy, Rynek Starego Miasta 32.
Kuratorki wystawy: Agnieszka Dąbrowska, Monika Siwińska. Projekt ekspozycji: Jan Strumiłło z zespołem.
Cukiernica Jabłko królewskie, projekt: Julia Keilowa, około 1933. Uznana za ikoniczne dzieło Julii Keilowej. Zdjęcie: Muzeum Warszawy
Paterka na cytryny. Projekt: Julia Keilowa, ok. 1937. Zdjęcie: Muzeum Warszawy
