Kiedy chodzi o harmonię
Ta nieprzeciętna willa położona jest na wschód od miasta na cyplu Baia dei Frati – to jedno z niewielu miejsc wybrzeża niezniszczonych przez bombardowania w 1943 roku. Wysiłki architektów, architektów krajobrazu i wnętrz sprawiły, że kilka nieciekawych budynków zostało przekształconych w spektakularną rezydencję o powierzchni 730 metrów kwadratowych położoną w parku zajmującym ponad 4500 metrów kwadratowych. „Ten cypel jest szczególnie ważnym punktem w okolicy od czasów II Wojnie Światowej, która całkowicie zniszczyła tkankę miejską. W pobliżu znajduje się piękny klasztor. Uznaliśmy, że niewłaściwa byłaby próba przyćmienia architektury o tak wielkiej wartości symbolicznej” – mówią twórcy koncepcji tej inwestycji, Gosplan i Giordano Hadamik Architects. Projekt parku powierzono firmie Caarpa Landscape Architecture.
Istniejące tu wcześniej zabudowania były wielokrotnie przerabiane na przestrzeni dziesięcioleci. Nowy projekt zdecydowano się rozpocząć od nakreślenia krajobrazu i planu ogrodu tarasowego, aby nadać całości spójność: „Istniejący budynek charakteryzował się eklektycznym i nieuporządkowanym stylem – mieszanką nowoczesności i tradycjonalizmu bez określonej tożsamości. Lokalna społeczność była oswojona z tą bryłą, która znajdowała się na cyplu przez ostatnie 70 lat. Wiedzieliśmy, że bardzo ważne będzie otwarcie willi na otaczającą ją przestrzeń. Nasze możliwości były też ograniczone zaleceniami urzędowymi. Podjęliśmy próbę ujednolicenia układu różnych zastanych elewacji – bryła zewnętrzna musiała pozostała zachowana w ogólnym zarysie, wnętrze zostało zredefiniowane na nowo” – wyjaśniają architekci.
Zdjęcie: Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo.
Zdjęcie: Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo.
Architektura i krajobraz
Park otaczający willę w Recco, podobnie jak wiele innych liguryjskich ogrodów, rozkłada się na wiele poziomych tarasów opadających w dół do plaży Frati. Budynek został zaprojektowany tak, aby z każdego poziomu można było wyjść na taras. Projektanci wybrali mieszankę autochtonicznych i egzotycznych gatunków typowych dla włoskiej tradycji romantycznej: sosny morskie i Aleppo, cyprysy i drzewa oliwne, kamfora, cycasy i palmy. Ponadto w pasie prowadzącym do pokoi gościnnych śródziemnomorska roślinność miesza się z egzotycznymi kwiatami – są tu niebieskie żmijowce, euforbia i strelicja. Granice ogrodu wyznacza makia śródziemnomorska (zaroślowa formacja roślinna charakterystyczna dla obszaru śródziemnomorskiego – drzewo mastyksowe, drzewo truskawkowe, żarnowiec) – to naturalny mur. W parku znajduje się również przystań i małe prywatne spa, zbudowane wewnątrz suchej kamiennej bryły. „Projekt można określić jako skrzyżowanie architektury i krajobrazu: kształt domu idealnie komponuje się z krajobrazem, a ten dzięki dużym oknom wkracza w przestrzeń domową. Basen jest doskonałym przykładem takiego podejścia: zaprojektowano go tak, by był kontynuacją salonu, który jest prostopadły do linii brzegowej. Klasyczne liguryjskie tarasy i mury z suchego kamienia, które charakteryzują lokalny krajobraz, stają się w tym przypadku architekturą. Krajobraz staje się soczewką, przez którą obserwuje się architekturę”, tłumaczą architekci krajobrazu z pracowni Caarpa.
Ogród willi z widokiem na Baia dei Frati. Zdjęcie: Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo.
Fragment ogrodu. Zdjęcie: Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo.
„Klient zgodził się z naszą filozofią wykorzystania rodzimych roślin, a specyfiką tego wybrzeża jest to, że od wieków jest ono niemal ogrodem botanicznym” – mówią projektanci. „Zestaw roślin, które mamy tu do dyspozycji jest nieskończony i pozwolił nam stworzyć zróżnicowany i interesujący ogród. Możemy powiedzieć, że przygotowaliśmy ogród liguryjsko-śródziemnomorski z odrobiną egzotyki. Zaprojektowany jest jako przestrzeń, w której roślinność przenika wnętrze domu mimo pewnych umownych granic. Granice są właściwie tłem dla ogrodu” – mówią architekci. „Kiedy wyznaczający granicę pas roślinności jest odpowiednio szeroki – grubszy od przeciętnego żywopłotu, można osiągnąć wrażenie trójwymiarowości i wydaje się, że ogród nie ma końca”. W pewnej odległości od willi konglomerat marmurowy Botticino zostaje zastąpiony typowym łupanym kamieniem”.
Basen, który czasem znika
Stworzenie basenu, który w razie potrzeby można przekształcić w część tarasu, po której można chodzić, z pewnością było sporym wyzwaniem pod każdym względem, także technicznym. „Musieliśmy przemyśleć kształt basenu, wpisać go w otoczenie i wziąć pod uwagę prośbą właściciela, któremu zależało, by basen można było przykrywać ze względów bezpieczeństwa” – relacjonują projektanci. „Pracując nad wizją uwzględniającą te założenia, wyobraziliśmy sobie zaprojektowanie basenu, który może być używany do pływania, być basenem dekoracyjnym o głębokości kilku centymetrów lub panoramicznym tarasem, na którym organizuje się imprezy z przyjaciółmi. Koordynowaliśmy ten pomysł przez kilka miesięcy, opracowując szczegóły konstrukcyjne i architektoniczne: była to bardzo złożona praca, w której brał cały zespół zajmujący się willą, firma produkująca mechanizm ruchomego dna (Twinscape) i generalny wykonawca (Filva costruzioni srl). Powstał basen, którego dno zmienia położenie”. Rezultat: wspaniały efekt sceniczny, a jednocześnie całkowita integracja z krajobrazem.
Basen bez krawędzi. Zdjęcie: Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo
Przestrzeń basenu na tarasie. Zdjęcie: Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo
A w środku
Wnętrza willi charakteryzują się dużą jednolitością materiałów: marmur Botticino został również użyty w pomieszczeniach prywatnych, a naturalna limonka, która definiuje kolorystykę elewacji zewnętrznej, pokrywa również ściany w środku. W każdym pokoju są dębowe meble na wymiar, wyróżniające się pionowym wzorem listew – ukryto w nich instalacje, przyczyniają się też do pochłaniania dźwięku. Tapicerka i obicia wykonane są z naturalnych, przyjemnych w dotyku materiałów (drewno połączone jest z lnem, nubukiem i skórą), które kontrastują z marmurem, wapniem i szkłem. Stonowana paleta kolorów, czyste linie i staranny dobór elementów nadają wnętrzom ponadczasową elegancję.
„Nasza rola koncentrowała się na wyposażeniu nieruchomości, do której wszystkich przestrzeni zaprojektowaliśmy meble na wymiar” – mówią projektanci wnętrz ze Studio Skey, którzy opracowali ogólną koncepcję mebli, wyboru dzieł sztuki i aranżacji. Meble na zamówienie są unikatowe, materiały mają walory sensoryczne, wykończenia są naturalne. „Klient zaufał naszej ogólnej wizji, zwłaszcza w zakresie dopasowania mebli do architektury i krajobrazu. Jednocześnie był bardzo zaangażowany w proces projektowania detali, takich jak dobór profili krawędzi stołów. Ta ścisła współpraca, zwłaszcza w odniesieniu do mebli, miała bezpośredni i znaczący wpływ na efekt końcowy. Klientowi bardzo zależało na funkcjonalności i praktyczności, co było zrozumiałe, a to postawiło nas przed wyzwaniem opracowania mebli, które byłyby nie tylko proporcjonalne w stosunku do bryły architektonicznej i spójne wizualnie, ale także wygodne i odpowiednie na co dzień.
Nieustannie szukaliśmy równowagi między neutralnością a charakterem, formą i funkcjonalnością, co ostatecznie doprowadziło do wyrafinowanego rezultatu, który odzwierciedlał zarówno założenia projektowe, jak i aspekty codziennego użytkowania. Pomimo neutralnej palety, dotykowy i stonowany język wnętrza w żadnym wypadku nie jest zimny.
Sofa wykonana na zamówienie przez Freda Rigby`ego i studio.skey. Stolik kawowy z trawertynu wykonany na zamówienie przez studio.skey. Dywan Tres Vegetal autorstwa Elisy Padrón, Nanimarquina. Antyczny chiński wazon z prowincji Yunnan. Zdjęcie: Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo.
Stół Sea of Tranquility marki Time & Style, De Padova, krzesła Lisa marki DRAW Studio, Ceccotti Collezioni. Lampa Akari 120A projektu Isamu Noguchi, Vitra. Dywan Nettle, Coral & Hive. Zdjęcie: Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo.
Spiralne schody są jak rzeźna. Duże okna na całej wysokości otwierają wnętrza na otoczenie. Zdjęcie; Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo.
„Od samego początku byliśmy świadomi, że neutralna paleta może ocierać się o sterylność, jeśli jej założenia nie są realizowane z ostrożnością. Kluczowe było dla nas wybieranie powierzchni interesujących w dotyku, tworzenie kontrastów i niuansów, aby nadać przestrzeniom emocjonalną głębię. W praktyce oznaczało to połączenie minimalizmu z ciepłem: otynkowane ściany i blady kamień Botticino zostały uzupełnione ręcznie wykończonym drewnem, surowym lnem, nubukiem i szczotkowaną skórą. Zadbaliśmy również o oświetlenie: rzeźbiarskie papierowe i delikatne kolorowe lampy (takie jak ponadgabarytowa latarnia Isamu Noguchiego w jadalni i składana lampa podłogowa w kąciku do czytania) tworzą intymną i przyjemną atmosferę, podczas gdy ciężkie lniane zasłony wprowadzają ruch i falistość w strefie okien. Materiały takie jak len, drewno, skóra i nubuk kontrastują z marmurem i szkłem. Naszą rolą było wybieranie materiałów, które zapewniają komfort i wrażenia dotykowe, przy jednoczesnym zachowaniu wizualnej spójności. Marmur i wapień nadały ostrość i jasność; zrównoważyliśmy to wrażenie matowymi wykończeniami, ostrymi krawędziami lub delikatnie zakrzywionymi kształtami i tkaninami o mięsistej strukturze. Na przykład ciemne drewno i jasna skóra niestandardowych krzeseł do jadalni odzwierciedlają wyrazistość architektury, ale ich proporcje i wykończenie ją łagodzą. Przez cały czas celem nie było przytłoczenie przestrzeni, ale stworzenie ciepła, które wydawałoby się wpisane w to wnętrze, a nie sztuczne”.
Sypialnie urządzono w jasnej, naturalnej palecie kolorów. Łóżko Bolzan. Na niestandardowym stoliku nocnym. skey Clay lamp No 6 The Corner Studio. Zdjęcie: Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo.
Fragment klatki schodowej. Zdjęcie: Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo.
Stół z trawertynu projektu Angelo Mangiarotti, Up&Up. Stołek Touch, Studioilse, Zanat. Słoik Ice Moon autorstwa Laury Pasquino dla Galerii Philia. Zdjęcie: Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo.
Sofa wykonana na zamówienie przez Freda Rigby`ego i studio.skey. Stolik kawowy z trawertynu wykonany na zamówienie przez studio.skey. Dywan Tres Vegetal, autor: Elisa Padrón, Nanimarquina. Fotel Baba Easy Chair, projekt David Ericsson, Bebo Objects. Fotel wypoczynkowy Limited Edition Nubuck PK22 Chair, autor: Poul Kjaerholm, Fritz Hansen. Stolik kawowy Shokunin, wdstck. Sofa Groundpiece, proj: Antonio Citterio, Flexform. Stolik kawowy Custom Raindrop Table Set, autor: Fred Rigby. W tle: stół Sea of Tranquility, byTime & Style, De Padova. Krzesła Lisa, DRAW Studio, Ceccotti Collezioni. Lampa Akari, autor: Isamu Noguchi, Vitra. Dywan Nettle, Coral & Hive. Zdjęcie: Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo.
The Corner Studio, gliniana lampa nr 11. Stolik nocny na zamówienie studio.skey. Łóżko Bolzan, Gaya. Ławka BM0488 projektu Børge Mogensen dla Carl Hansen. Dywan Nettle by Coral & Hive. Zdjęcie: Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo.
W pokoju lampa Daphine projektu Tommaso Cimini dla Lumina. W łazience taboret Tabouret Berger projektu Charlotte Perriand, Cassina. Zdjęcie: Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo.
Lampa gliniana nr 6. The Corner Studio. Krzesło Indochine Charlotte Perriand, Cassina. Dywan Hemp Flatweave Sandstone Zdjęcie: Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo.
Łóżko Gaya, Bolzan. Niestandardowy dywan Bars autorstwa Jennifer Manners. Niestandardowe stoliki nocne autorstwa studio.skey. Lampa gliniana nr 14 The Corner Studio. Zdjęcie: Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo.
Krzesło 03 Vincent Van Duysen Zara Home, niestandardowe biurko studio.skey. stołek Stubby, Or This. Lampa Daphinette autorstwa Tommaso Cimin, Lumina. Zdjęcie: Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo.
Wśród najważniejszych mebli można wymienić drewnianą sofę, krzesła PK22 firmy Fritz Hansen w połączeniu z zabytkowym stołem oraz wykonaną na zamówienie kanapę przy panoramicznym oknie. Centralny salon, zaprojektowany jako loggia, wizualnie łączy dom z każdym zakątkiem ogrodu. „Koncepcja, by salon pozostawał jakby zespolony z ogrodem, był czymś w rodzaju dużej loggii, była widoczna już w oryginalnej bryle. Nasz projekt wzmocnił ten aspekt jeszcze wyraźniej. Duże okna, nowa weranda działająca jak filtr między wnętrzem a częścią zewnętrzną oraz taras z basenem tworzą nową oś pomiędzy budynkiem a morzem. W porozumieniu z klientem staraliśmy się jednak tonować dominację budynku nad otoczeniem, starając się ograniczyć wszelkie elementy, które mogłyby sprawiać wrażenie monumentalnych. Każda zmiana w projekcie miała na celu poprawę jakości przestrzeni (zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych) oraz niepodkreślanie i tak dużej objętości budynku. Osiągnięto to również poprzez dobór barw. Neutralne i ciepłe kolory (w przeciwieństwie do pastelowych przed zmianami) mają na celu optyczne złagodzenie objętości bryły, nadanie większego znaczenia całości kompleksu, a tym samym relacji willa-park” – mówią architekci. Przestrzeń salonu wraz z zewnętrznym tarasem najlepiej wyraża ideę projektu.
Stylizacja wnętrz i dzieła sztuki zostały wybrane przez studio.skey, aby podkreślić minimalistyczną architekturę. Prace pochodzące z takich galerii jak Francis Gallery i Galerie Philia dodają projektowi wyraźnego charakteru i artystycznej głębi. „Wiele prac jest tonalnych, o zróżnicowanej powierzchni i abstrakcyjnych, wybranych ze względu na fakt, że rezonują z kamieniem, drewnem i tynkiem zastosowanym w domu. Preferowaliśmy powściągliwość: elementy, które zachęcają do bliższego przyjrzenia się, ale nie wymagają nadmiaru uwagi. Ich rozmieszczenie było również przemyślane, umieszczaliśmy je tam, gdzie mogły subtelnie towarzyszyć mieszkańcom – na przykład na końcu korytarza, na ławce lub w dialogu z niestandardowym meblem. Niektóre zabytkowe elementy i ręcznie wykonane przedmioty z targów i galerii działają również jako rzeźbiarskie interwencje, dodając głębi. Naszym celem zawsze było dopełnienie przestrzennego bezruchu. Zakładaliśmy, że architektura i krajobraz pozostaną dominującymi głosami”.
W ogrodzie, zabytkowy stół dębowy Sussex. Krzesła C-Chair Outdoor Marcel Gascoin, Gubi. Zdjęcie: Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo.
Niestandardowy stół do jadalni na świeżym powietrzu świetnie pasuje do pergoli i kamiennej podłogi. Krzesło Tibbo Lounge Chair projektu Edwarda Barbera i Jaya Osgerby`ego, Dedon. Stół Sundtan, Urbi et Orbi. Sofa Eden, autor: Rodolfo Dordoni, Roda. Sześciokątny niski stolik boczny projektu Marca Merckxa, Tribu. Niestandardowy stół jadalny autorstwa studio.skey. Krzesła do jadalni Tibbo, autor: Edward Barber i Jay Osgerby, Dedon. Zdjęcie: Anna Positano, Gaia Cambiaggi | Studio Campo.
Miejsce, w którym czujesz się dobrze
Dla projektantów postrzeganie przestrzeni ma kluczowe znaczenie dla tworzenia prawdziwie przyjaznego środowiska do życia. „W dobrze zaprojektowanym domu nie chodzi tylko o zaspokojenie praktycznych potrzeb, musi on być w stanie przekazywać wrażenie dobrego samopoczucia, przytulności i wewnętrznego spokoju. Udana przestrzeń to dla nas taka, która zapewnia ciszę, spokój i zakorzenienie. Architektura, aby można było jej naprawdę doświadczać, potrzebuje serca. Jesteśmy przekonani, że jest ona narzędziem dialogu z kontekstem; kontekstem, który może być fizyczny, krajobrazowy, ale także kulturowy. Musi cenić ten kontekst, reinterpretować go w duchu krytycznym i wzmacniać, wprowadzając go w jak największym stopniu do każdej przestrzeni wewnętrznej, nawet tej najbardziej prywatnej. Dzięki temu możliwe jest prowadzenie dialogu z tym, co otacza budynek i z własną obecnością w nim. Z naszego punktu widzenia musi się to odbywać z wyczuciem skali, którego jedynym celem jest tworzenie dobrej architektury, a nie tylko jej wygląd".
Artykuł oryginalnie ukazał się na stronie AD Italia.
Zobacz także:
Udana renowacja opuszczonego domu we Włoszech
Renowacja zabytkowej włoskiej willi — nowoczesność wpisana w tradycję
Urok prostoty – stylowy minimalizm na południu Włoch
