Film w reżyserii Phila Grabsky’ego to dokumentalny zapis z wystawy „Nowy Jork Edwarda Hoppera”, którą w Whitney Museum of American Art w Nowym Jorku odwiedziły tłumy.
Kim był ten walczący o sławę młody nowojorski ilustrator a później malarz? Jaki wpływ na jego późniejszą twórczość miała jego żona Josephine Nivison, która zrezygnowała z obiecującej kariery artystycznej, by zostać jego menedżerką? Na te i wiele innych pytań odpowie film dokumentalny, który zobaczyć będzie można w sieci kin Multikino już 20 maja o godz. 18 i 12 czerwca o godz. 12.30, w ramach cyklu "Wystawa w Kinie".
Edward Hopper
Edward Hopper urodził się 22 lipca 1882 roku w Nyack w stanie Nowy Jork. Już w młodym wieku wykazywał zainteresowanie sztuką i rysowaniem. W 1900 roku rozpoczął studia na School of Art and Design w Nowym Jorku, a następnie w 1906 roku przeniósł się do New York School of Art, gdzie jego nauczycielami byli Kenneth Hayes Miller i Robert Henri.Pod wpływem Henrego, który promował realizm i indywidualizm, Hopper zaczął tworzyć swoje własne style malarskie. Jego prace zaczęły skupiać się na tematyce miejskiej i krajobrazowej.
Po ukończeniu studiów w 1906 roku Hopper pracował jako ilustrator komercyjny. Jego prace jednak nie przynosiły mu znaczącego sukcesu. Dopiero po kilku latach, w 1923 roku, jego prace zaczęto wystawiać w renomowanych galeriach, co przyniosło mu uznanie i popularność.
W ciągu swojej kariery Hopper stał się jednym z najbardziej znanych amerykańskich malarzy. Jego prace były i nadal są wystawiane w wielu prestiżowych galeriach i muzeach na całym świecie. Hopper malował aż do swojej śmierci w 1967 roku. Jego wpływ na sztukę współczesną jest nadal bardzo znaczący, a jego prace są cenione za ich oryginalność i emocjonalną głębię.
Malarz samotności
Hopper, który w historii zapisał się jako „malarz samotności” uznawany jest za jednego z najwybitniejszych amerykańskich artystów XX wieku. Jego prace skupiały się na zobrazowaniu izolacji i alienacji jednostki w otoczeniu miejskim. Pustka, cisza i melancholia tych obrazów, pozwalają doświadczyć samotności każdemu odbiorcy tych dzieł. Jego charakterystyczne pejzaże miejskie często ukazują opuszczone ulice, osamotnione postacie czy zamknięte wnętrza, które sugerują odosobnienie i brak komunikacji międzyludzkiej. Obrazy sprzed prawie stu lat stały się niezwykle aktualne w w okresie pandemii - wykorzystywano je do kreacji pandemicznych memów.
Miejskie pejzaże
Hopper w swoich pracach przedstawiał zmagania jednostki z anonimowością wielkiego miasta. Od lat 20. najważniejszym aspektem twórczości Hoppera było współczesne amerykańskie miasto i jego mieszkańcy: przedstawiciele klasy średniej, urzędnicy i sekretarki, klienci sklepów i barów, goście w pokojach hotelowych. W swych obrazach ukazywał typowy, pozbawiony charakteru i przygnębiający pejzaż miejski, z biurami, stacjami benzynowymi, kinami, zimnymi wnętrzami tanich hoteli i moteli. Na tym tle przedstawiał ludzi – zagubionych, samotnych i obojętnych wobec siebie.
Cykl "Wystawa w Kinie"
"Wystawa w Kinie” („Exhibition on Screen”) to prezentacja kolekcji najwybitniejszych artystów malarstwa z najważniejszych muzeów na całym świecie. Na dużym ekranie, w znakomitej jakości obrazu, są pokazane wystawy tematyczne, uchwycone w specjalny, dostosowany do warunków kinowych sposób.
Arcydzieła malarstwa, rzeźby i grafiki można oglądać na kinowym ekranie z różnych perspektyw, zaś wędrówce po salach galeryjnych i muzealnych towarzyszą historie dzieł, biografie artystów, wypowiedzi ekspertów analizujących styl i technikę obrazów. „Wystawa w Kinie” jest pionierem kontentu kulturalnego w kinie. Pomysłodawcą i producentem cyklu jest Phil Grabsky, laureat nagrody BAFTA.
